ارزيابي تحليلي رابطۀ كيفيت و خوداستنادي مجلات در نشريات حوزه علوم انساني

سابقه و هدف: خود استنادي يكي از چالش هاي مهم در ارزيابي بروندادهاي علمي پژوهشگران است. هدف اين پژوهش ارزيابي تحليلي رابطه ي كيفيت و خود استنادي در نشريات حوزه ي علوم انساني بر اساس گزارش هاي استنادي نشريات فارسي پايگاه استنادي علوم جهان اسلام (ISC) است. مواد و روش ها: اين پژوهش با روش تحليل استنادي انجام شده و جامعه ي پژوهش را 67 مجله ي حوزه علوم انساني تشكيل مي دهند كه داراي ضريب تأثير بوده و در پايگاه اطلاعاتي ISC نمايه شده اند. يافته ها: ميانگين نرخ خود استنادي در سال هاي 1389-1380 براي مجلات داراي ضريب تأثير منتخب در سال 1389 حوزه ي علوم انساني، 24/45 درصد است. از 67 عنوان مجله مورد بررسي، 23 عنوان نرخ خود استنادي 20 و كمتر از 20 درصد، 20 عنوان مجله نرخ خود استنادي بيشتر از 20 درصد را شامل شدند. يافته ها نشان داد با حذف خود استنادي هاي مؤثر در شاخص هاي چهارگانه و تركيبي ضريب تأثير، شاخص آني، ارزش متيو و نسبت استناد به مقاله هاي آنها 65/91 درصد از مجلات كاهش رتبه، 19/35 درصد افزايش رتبه و 14/72 درصد نيز بدون تغيير بودند. همچنين با حذف خود استنادي ها، 56/51 درصد از مجلات با كاهش مقدار خوداستنادي، 32/78 درصد بدون تغيير در مقدار خوداستنادي و 3/49 درصد از مجلات با مقدار صفر خوداستنادي روبرو شدند. نتيجه گيري: بين ميزان خود استنادي مجلات و كيفيت مجلات، ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد. بنابراين تدوين خط مشي معين در مورد ميزان خود استنادي مجله ها از سوي هيأت تحريريه و تلاش در جهت كاهش نرخ خود استنادي و جذب استناد از ساير مجله ها در اين راستا لازم به نظر مي رسد.