جايگاه علمي ايران در ميان كشورهاي عضو سازمان همكاري‌هاي اسلامي در حوزه كشاورزي و علوم‌زيستي

سابقه و هدف: در مسير توسعه و پيشرفت علمي، اولين گام براي وصول به مقصد شناخت كافي و دقيق از موقعيت علمي است. پژوهش حاضر با هدف بررسي جايگاه علمي كشور جمهوري اسلامي ايران در حوزه كشاورزي و علوم زيستي در بين كشورهاي عضو سازمان همكاري هاي اسلامي در فاصله سال هاي 2014-1996 انجام شده است. مواد و روش ها: اين پژوهش از نوع كاربردي و به روش توصيفي و با استفاده از فنون علم سنجي انجام شده است. رتبه علمي كشورهاي عضو سازمان همكاري هاي اسلامي در حوزه كشاورزي و علوم زيستي با مراجعه به پايگاه نمايه نامه استنادي اسكوپوس سنجيده شد. رتبه علمي براساس شاخص هاي فراواني تعداد مدارك ، فراواني تعداد استنادها به مدارك ، تعداد استنادها به ازاي مدرك ، نرخ خود استنادي و شاخص هرش مورد بررسي قرار گرفت. تحليل نهايي رتبه علمي كشورها براساس شاخص هرش (HIndex) صورت گرفت. يافته ها: بر اساس يافته ها، ايران در ميان 57 كشور عضو سازمان همكاري هاي اسلامي با شاخص هرش 79، بعد از تركيه با شاخص هرش 119، مالزي با شاخص هرش 89 و اندونزي با شاخص هرش 80 در رتبه چهارم قرار گرفت. همچنين براساس فراواني تعداد مدارك علمي توليد شده، تركيه، جمهوري اسلامي ايران، مالزي، پاكستان و نيجريه به ترتيب 5 رتبه برتر را به خود اختصاص دادند. نتيجه گيري: بر مبناي تحليل استنادي انجام شده در پايگاه نمايه نامه استنادي اسكوپوس، حوزه كشاورزي و علوم زيستي جمهوري اسلامي ايران در ميان كشورهاي عضو سازمان همكاري هاي اسلامي در رتبه نسبتاً مطلوبي قرار دارد. توجه بيشتر به كيفيت مقالات و در نتيجه بالا رفتن استناد به ازاي هر مدرك مي تواند رتبه حوزه كشاورزي و علوم زيستي ايران را ارتقا دهد.