تحليل استنادي مقالات دو فصلنامه علمي-پژوهشي مطالعات كتابداري و علم اطلاعات

سابقه و هدف: مجلات علمي، يكي از راه هاي معتبر برقراري ارتباط ميان نويسندگان و متخصصان موضوعي مي باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي وضعيت استنادهاي مقاله هاي دوفصلنامه علمي پژوهشي مطالعات كتابداري و علم اطلاعات بود. مواد و روش ها: در اين پژوهش به صورت پيمايشي و با استفاده از روش تحليل استنادي به بررسي وضعيت استناد در مقالات منتشر شده در دو فصلنامه مطالعات كتابداري و علم اطلاعات طي سال هاي 1394- 1388(شماره 15-1) پرداخته است و براي تجزيه و تحليل داده ها ازآمار توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين) و نرم افزار اكسل استفاده شد . يافته ها: از 1963 استناد در 110 مقاله منتشر شده در دوفصلنامه علم اطلاعات و دانش شناسي، بيش ترين استنادات به نشريات (52/77٪) بوده است. ميانگين استناد براي هر مقاله (17.84±17.94) استناد و ميزان خود استنادي مولفان (5/09٪) بوده است. پراستنادترين نويسنده فارسي ولاتين، فريده عصاره و گارفيلد، پراستنادترين نشريه فارسي و لاتين، كتابداري و اطلاع رساني و Scientometric و پراستنادترين كتاب فارسي و لاتين از كتاب سنجي تا وب سنجي و Introduction to Informetrics مي باشد. ميانگين نيم عمر منابع فارسي 9 سال و 6 ماه و منابع لاتين 11 سال و 2 ماه است. نتيجه گيري: هر چند مقالات منتشر شده در دوفصلنامه علميپژوهشي مطالعات كتابداري و علم اطلاعات از نظر الگوي نويسندگي از وضعيت مطلوبي برخوردارند، ولي با توجه به استفاده محدود از منابع روزآمد و بالا بودن نيم عمر منابع به نظر مي رسد كه سازمان مادر نياز به اتخاذ معيارهايي جهت بهبود الگوي رفتار اطلاع يابي مولفان دارد و اين امر مي تواند به انجام پژوهش هاي گسترده تري در حوزه علم اطلاعات و دانش شناسي كمك كند.