حساب‌شويي و ناتواني مالي

حساب شويي مبين رفتاري است كه طي آن مديريت قصد دارد با افزايش هزينه‌ها در دوره نامطلوب، ظرفيت شرايطي ايده آل را براي دوره بعد ايجاد كند تا بدين‌ وسيله به حداكثر مطلوبيت ممكن دست يابد. اين الگو زماني اتفاق مي‌افتد كه شركت دچار ناتواني مالي و تجديد ساختار و زيان است و به سود پيش‌بيني‌شده دست نيافته است. هدف اين پژوهش، تحليل و بررسي شيوه بكارگيري تكنيك حساب شويي در شرايط ناتواني مالي مي باشد. داده هاي پژوهش با استفاده از نمونه اي شامل 144 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طي دوره 10 ساله (1386 الي 1395) به روش داده هاي تركيبي و مدل رگرسيون چند متغيره مورد تحليل قرار گرفته‌اند. نتايج حاصل از فرضيه هاي پژوهش بيانگر آن است كه بين فقدان نقدينگي، شكست عمليات و ورشكستگي با حساب شويي رابطه معناداري وجود ندارد و دليل آن، اين است كه شركت ها در شرايط ناتواني مالي توجه بهينه به استفاده از تكنيك حساب شويي نداشته اند. همچنين بين ناتواني در ايفاي تعهدات با حساب شويي رابطه معنادار و معكوس وجود دارد كه نشان مي‌دهد شركت هاي مواجه با ناتواني در ايفاي تعهدات، تكنيك حساب شويي را مورد استفاده قرار داده‌اند.