مناسبات ايران وچين در دوره ساساني و تاثير آن بر فرهنگ چين با استناد به منابع چيني

به‌طور كلي مناسبات چين و ايران در دورۀ ساساني را مي توان به دو دوره تقسيم كرد: از ابتدا تا حكومت يزدگرد سوم و از حكومت يزدگرد و پناهندگي بازماندگانش به دربار تانگ در چين. روابط چين و ايران پيش از حكومت يزدگرد سوم ساساني به لحاظ تأثير آن بر فرهنگ چين از اهميت بسيار برخوردار است، اما تاكنون پژوهش مستقلي در اين زمينه در ايران صورت نگرفته و تنها در چند مقاله به سير كلي مناسبات ايران و چين در دورۀ ساساني پرداخته شده است. اين امر به دليل دسترسي اندك محققان ايراني به متون تاريخي و داده‌هاي باستان‌شناختي در چين است. از اين رو، در مقالۀ حاضر تلاش شده است تا با روش گردآوري اطلاعات از ميان داده‌هاي باستان‌شناختي و به‌ صورت كتابخانه‌اي از معتبرترين متون چيني مربوط به ساسانيان، به بررسي مناسبات اين دو تمدن در دورۀ ساساني و تأثير ساسانيان بر فرهنگ چين پرداخته شود. مدعاي اصلي نويسنده آن است كه به دنبال روابط سياسي فرهنگي دربار ساسانيان با دربار سلسله‌هاي چيني، به ميزان بسيار زيادي بن‌مايه‌هاي فرهنگ ايران ساساني، به‌ويژه در زمينۀ پوشش، كالاهاي لوكس و ديگر عرصه‌هاي هنري وارد فرهنگ چين شده و بر آن تأثير گذاشته است.