تاثير سابقه تمريني بر پاسخ هموسيستئين و مقاومت به انسولين نسبت به فعاليت هوازي در زنان يائسه چاق

The effect of exercise status on response of homocysteine and insulin resistance to aerobic exercise in postmenopausal obese women

در زنان يائسه ميزان هموسيستئين و مقاومت به انسولين به دليل كاهش سطح استروژن، كم تحركي و افزايش وزن بالا مي رود كه باعث افزايش بيماري هاي قلبي- عروقي مي شود. هدف تحقيق حاضر بررسي تاثير سابقه تمرين هوازي بر پاسخ هموسيستئين و مقاومت به انسولين نسبت به فعاليت هوازي در زنان فعال و غيرفعال چاق يائسه بود. به همين منظور، 21 زن چاق يائسه با دامنه سني 65- 48 به طور داوطلبانه در تحقيق همكاري كردند و در دو گروه فعال (11n=) و غيرفعال (10n= ) قرار داده شدند. يك جلسه فعاليت هوازي پس از 10 ساعت ناشتايي، با انجام دو مرحله خون گيري قبل و بعد از آزمون پياده روي بريسك با 75-70 درصد ضربان قلب بيشينه صورت گرفت. نتايج نشان داد كه سطح پايه هموسيستئين (0/003p=) و مقاومت به انسولين (0/003p=) در گروه زنان فعال به طور معني داري نسبت به گروه غيرفعال كمتر است. با وجود اين، پاسخ هموسيستئين در زنان فعال از مقدار بيشتري نسبت به گروه غيرفعال برخوردار است (0/28p=). هرچند تفاوت معني داري در پاسخ مقاومت به انسولين نسبت به آزمون بريسك در دو گروه مشاهده نشد (0/05p>)، مي توان گفت فعاليت بدني منظم سبب بهبود سطح هموسيستئين و مقاومت به انسولين در زنان يائسه چاق مي شود، ولي يك جلسه فعاليت هوازي با شدت متوسط نمي تواند بر مقاومت به انسولين تاثير گذارد، هرچند پاسخ هموسيستئين نسبت به فعاليت هوازي در گروه فعال بيشتر بود. به نظر مي رسد رفتار اين دو متغير نسبت به فعاليت هوازي متفاوت است.

Homocysteine and insulin resistance in postmenoupausal women rises due to decrease in estrogen, low mobility and weight gain which increase the cardiovascular diseases. The aim of this study was to examine the effects of aerobic exercise training status on response of homocysteine and insulin resistance to aerobic exercise in active and nonactive obese postmenopausal women. Therefore, 21 obese postmenopausal women with the age of 48 - 65 yrs voluntary participated in the study and assigned in active (n=11) and nonactive (n=10) groups. Aerobic exercise was performed with 70-75 percent of maximum heart rate. Blood sample was obtained before and after exercise, and 10 hours following fasting. Results showed that baseline levels of homocysteine (p= 0.003) and insulin resistance (p=0.003) were significantly lower in active subjects compared with inactive ones. However, homocysteine level was significantly (p=0.028) lower in active than to nonactive subjects following aerobic exercise. It can be concluded that regular aerobic training improves insulin resistance and homocysteine levels in obese postmenopausal women, however, a session of moderate aerobic exercise could not influence on insulin resistance. Although, homocysteine response was higher in active group. It seems that changes manner of two variable to aerobic exercise is different.