نقش مؤلفه‌هاي نفساني در پي‌ريزي تمدن در انديشه علامه جعفري

غالب پژوهش‌ها پيرامون چگونگي شكل‌گيري تمدن به فرايند تكاملي ارتباطات، امتيازات و اختراعات بشري متمركز شده‌اند؛ در‌حالي‌كه بيشتر تمركز علامه جعفري، بررسي حالات روحي است كه انسان‌ها را به سمت تمدن‌سازي، سوق مي‌دهد؛ ليكن وي نظام واحدي در اين باب ارائه نمي‌دهد. اين پژوهش با روش توصيفي ـ تحليلي به بررسي انديشه علامه جعفري مي‌پردازد تا تعاملي را كه ميان حالات روحي صيانت ذات، آزادي، اختيار و قدرت، در فرايند تمدن‌سازي برقرار مي‌شود، به‌صورت نظام‌مند معرفي كند و ميزان تأثير مؤلفه‌هاي نفساني در پي‌ريزي تمدن مورد مطالعه قرار دهد و اين نتيجه حاصل مي‌آيد كه انسان در مسير رشد و تكامل با تعديل مثبت صيانت ذات، آن را از حالت خودمحوري خارج مي‌كند. در اين حالت با تعديل آزادي و تبديل آن به اختيار، روابط عالي ميان انسان‌ها را هدف قرار مي‌دهد و با به‌كارگيري قدرت در اين راستا، به‌تدريج نمودهاي تمدني شكل مي‌يابد و پروسه تمدن پي‌ريزي مي‌شود.