رستاخيز معنا در غزل «عُرفي شيرازي» بر پايه هنجارگريزي معنايي «ليچ»

فراهنجاري يا هنجارگريزي از وجوه «رستاخيز واژگان» بر مبناي زبان شناسي و از نظريّه هاي نقد ادبي جديد است كه در چارچوب مكتب فرماليسم روسي بيان شده ‌است. عُرفي شيرازي، سراينده سبك هندي، زبان غزل آغازين اين سبك را فراتر از نُرم زمان پديد آورده و گاه سبكي فردي و نُرمي تازه در زبان غزل آفريده ‌است. بنابراين واژگان، رستاخيزي پُرنوسان در تصويرسازي و معناآفريني غزل آغازين سبك هندي دارند و عُرفي شيرازي به عنوان يكي از غزل سرايان آغازين سبك هندي، پديده ها را در پهنۀ تخيّل به گونه اي ديگرگون آفريده و ذهن مخاطب را در رويارويي با فراز و فرودهاي تصويري غزل به چالش كشيده ‌ است. اين پژوهش با هدف تبيين شگردهاي نوين تصويرسازي و معناپردازي در غزل عُرفي شيرازي با رويكردي توصيفي تحليلي و با تكيه بر هنجارگريزي معنايي «ليچ» انجام شده و نشان داده ‌است كه عُرفي شيرازي، شگردهاي هنجارگريزي معنايي را با تصويرهاي بلاغي و معناساز در غزل آفريده ‌ است. بر اين اساس تبيين هنجارگريزي معنايي بر گسترۀ تصويرپردازي عرفي در غزل و تبيين چگونگي كاربرد واژگان در ساختار تصويرهاي تازه، دستاورد اصلي پژوهش است.