ارزيابي سكونتگاه هاي بومي گيلان بر محوريت زيست پايداري

نگاه محتمل بر نقش اقليم و شيوه ي ساخت در سكونتگاه هاي بومي گيلان؛ كه براساس اصول همسازگرايي با اقليم و حفظ آسايش محيطي ساكنين طرح ريزي شده است، مي تواند به عنوان يك الگوي متغير در پهنه ي جغرافيايي گيلان عمل نمايد. اين پژوهش به دنبال آن است تا در تحليل كالبد يكي از سكونتگاه هاي شاخص و بومي گيلان در جغرافياي مرزي مناطق جلگه اي به صورت منحصر بر دو شيوه ي تحليل توصيفي با روش زاكس و شيوه ي تحليل مدل سازي با نرم افزار شبيه ساز انرژي ديزاين بيلدر به ارزيابي يك نمونه ي واحد بپردازد. بر همين اساس، استفاده از شيوه ي مطالعات كتابخانه اي بر توصيف مورفولوژي گيلان و ارائه مفاهيم پايه بر تكميل شدن ادبيات موضوع به عنوان ركن اوليه مباني نظري قلمداد مي گردد. استفاده از شيوه ي مطالعات ميداني بربرداشت از سكونتگاه مورد نظر در مقياس كلان و خرد با هدف تحليل اقليمي و كالبدي نمونه به عنوان پيش زمينه ي مدل سازي نمونه در غالب نرم افزار ديزاين بيلدر و جدول مطالعاتي زاكس كمك شاياني نموده است. در پايان اين مطالعات نشان مي دهد، همان گونه كه آسايش محيطي در سكونتگاه هاي بومي گيلان براي ساكنين روستايي در گذر زمان امري بديهي و ملزوم بوده است، امروزه با تاثير گذاري تغييرات آب و هوايي در زمينه اقليم معتدل و مرطوب در مقياس كلان و خرد بر فضاي زيست پذير و تغييرات كلي در مصالح مصرفي ساختارهاي مسكوني در پهنه ي روستايي،استفاده از نقش انرژي هاي طبيعي در تهويه طبيعي با عدم استفاده از انرژي هاي مصنوع ( سرمايشي و گرمايشي) امكان پذير نخواهد بود و تركيب هر دوسيستم انرژي طبيعي و مصنوع حتي در سكونتگاه هاي بومي اجتناب ناپذير نمي باشد.