تأثير پتاسيم و براسينواستروييد بر برخي ويژگي‌هاي مورفوفيزيولوژيك و اسانس گياه دارويي سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Moench) در رژيم‌هاي متفاوت فراهمي آب

اين پژوهش با هدف بررسي اثر كاربرد خاكي كود پتاسيم و محلول‌پاشي براسينواستروييد بر ويژگي‌هاي مورفوفيزيولوژيك و اسانس گياه دارويي سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Moench) در پاسخ به فراهمي آب انجام شد. تيمارها شامل سه مقدار فراهمي آب (آبياري در سطح 90% ظرفيت زراعي (شاهد)، آبياري در سطح 60% رطوبت ظرفيت زراعي و آبياري در سطح 30% رطوبت ظرفيت زراعي) در كرت‌هاي اصلي و چهار مقدار كود پتاسيم (بدون كاربرد پتاسيم (شاهد)، 50، 100 و 150 كيلوگرم K2O در هكتار) و محلول‌پاشي سه غلظت براسينواستروييد (محلول‌پاشي آب خالص (شاهد) و محلول‌پاشي با غلظت‌هاي 0.1 و 1 ميكرومولار) در كرت‌هاي فرعي بودند. تجزيه‌وتحليل داده‌ها نشان داد كه بيشترين ميانگين ارتفاع بوته (67.8 سانتي‌متر)، تعداد برگ در بوته (151)، تعداد گل در بوته (18.1)، وزن خشك گل (151.9 گرم در بوته) و وزن خشك اندام هوايي (508.6 گرم در بوته) در سال دوم، تيمار آبي شاهد و 150 كيلوگرم در هكتار پتاسيم حاصل شد. بيشترين درصد اسانس (76) در تيمار آبي 60% ظرفيت زراعي و 150 كيلوگرم پتاسيم در هكتار و 1 ميكرومولار براسينواستروييد بدست آمد. حداكثر عملكرد اسانس با مقدار 0.67 گرم در بوته مربوط به تيمار 150 كيلوگرم در هكتار پتاسيم و 1 ميكرومولار در سال دوم بود. در كل، يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه رژيم آبي 60% ظرفيت زراعي همراه با 150 كيلوگرم در هكتار پتاسيم و غلظت 1 ميكرومولار براسينواستروييد مي‌تواند سبب كاهش اثرهاي تنش و افزايش عملكرد اسانس و بهبود برخي از ويژگي‌هاي مورفوفيزيولوژيك گياه سرخارگل شود.