بررسي كاربرد دستگاه كينكت در تعيين مدل رقومي بستر آبراهه‌هاي شني در مقياس سنگ دانه ها (مطالعۀ موردي: بستر رودخانۀ كردان)

تأثيرمورفولوژيكي بستر رودخانه ها و كانال هاي انتقال آب بر شرايط زيست محيطي و هيدروليكي از موضوعاتي است كه  همواره دربارۀ آن  بحث مي شود. از آنجاكه بسترهاي شني رودخانه ها و كانال ها حاوي ويژگي هاي بيولوژيكي و هيدروليكي منحصر به فرد  هستند، مطالعۀ ساختار بستر و توزيع ارتفاعي آن و تأثيرگذاري آن بر شرايط مختلف اكولوژيكي و هيدروليكي بسيار بااهميت است. به‌منظور تعيين مدل رقومي چنين رودخانه هايي، امروزه استفاده از روش هاي نوين در مطالعات مورد توجه قرار گرفته است. در اين مطالعه، كاربرد دستگاه كينكت در تعيين مدل رقومي بسترهاي شني بررسي و ارزيابي شده است. به اين منظور برداشت هايي در بسترهاي مصنوعي در مقياس آزمايشگاهي صورت پذيرفت و پس از آن، كاربرد اين روش در تعيين بستر شني رودخانۀ كردان، يكي از رودخانه هاي قرار گرفته در اقليم خشك و نيمه‌خشك نواحي مركزي ايران و تحت تابش نور خورشيد، ارزيابي شد. بررسي ها نشان داد كه قابليت اين دستگاه در ساخت مدل رقومي به رنگ، ابعاد و جنس مصالح بستگي دارد. همچنين مشاهده شد كه اين دستگاه قادر است با دقت نسبي كمتر از 20 و 40 درصد در بسترهاي داراي شكل هاي هندسي به‌ترتيب منظم و نامنظم، مدل رقومي را برآورد كند. با اين‌همه، نتايج حاصل از كاربرد اين دستگاه در مطالعات ميداني بيانگر اثر زياد پرتو فروسرخ (مادون قرمز) موجود در محيط و اثر منفي سايه در فضاي بين سنگدانه هاست كه كاربرد اين دستگاه را در مطالعات ميداني با چالش مواجه مي سازد. بررسي ها، به طور مشخص، نشان داد كه با ايجاد سايه در مطالعات ميداني تعداد ابر نقاط ساخته شده در سطح نمونه برداشت شده، از حدود 335000 نقطه به حدود 425000 نقطه افزايش مي يابد كه نشانه اي است از بهبود كيفيت به‌ميزان  26 درصد. به‌منظور رفع اين نقيصه و كاربردي كردي دستگاه كينكت در اقليم هاي خشك و نيمه‌خشك پيشنهاد شده است برداشت هاي ميداني با استفاده از اتاقك تاريك يا در شرايط آب و هوايي ابري-باراني دنبال شود.