رونديابي هيدروگراف سيل با استفاده از مدل عددي Mike11 و ماشين بردار پشتيبان (مطالعۀ موردي: رودخانۀ سيمره)

رونديابي سيل در مقاطع مختلف رودخانه و كاربرد آن در طراحي سيستم هاي هشدار سيل و همچنين پيش بيني حجم سيلاب در مقاطع پايين دست رودخانه بااهميت است. هدف از اين تحقيق، بررسي و مقايسۀ مدل هاي MIKE11 و ماشين بردار پشتيبان (SVM) در رونديابي سيل در مقاطع پايين دست رودخانه است. در مطالعۀ حاضر ابتدا بر اساس اطلاعات فيزيكي و هيدروليكي مسير به رونديابي هيدروليكي هيدروگراف سيل بين دو ايستگاه هيدرومتري هليلان و تنگ سازبن در بازه اي به طول 67 كيلومتر از رودخانه سيمره واقع در استان ايلام پرداخته شد. براي اين منظور، در اين محدوده 365 مقطع براي رونديابي در مدل Mike11 در نظر گرفته شد. پس از آن از مدل SVM براي پيش بيني هيدروگراف سيل در خروجي بازه بر اساس اطلاعات هيدروگراف سيل ورودي به بازه استفاده شد. اين دو مدل هريك با يك هيدروگراف سيل واسنجي و با دو هيدروگراف سيل صحت سنجي شدند. هيدروگراف سيل در بالادست با دورۀ بازگشت هاي مختلف به اين دو مدل داده شد و مدل سيل را در مقاطع خروجي بازه با دورۀ بازگشت هاي مختلف پيش بيني كرد. مقايسۀ نتايج به‌دست آمده از دو مدل نشان داد كه به طور كلي دقت روش Mike11 نسبت به روش ماشين بردار پشتيبان بيشتر است. اگر معيار فقط پيش‌بيني دبي اوج در محدودۀ دبي هاي تاريخي باشد، مدل SVM تا حدودي نتيجه بهتري نسبت به مدل Mike11 دارد. اما براي پيش بيني وقايع حدي با دورۀ برگشت هاي بيشتر از ده سال، دقت لازم را ندارد. با در نظر گرفتن شاخص‌هاي آماري RMSE و NRMSE و NASH كه براي ارزيابي نتايج، به جاي استفاده از دبي اوج، از تمام دبي‌هاي هيدروگراف استفاده مي‌كند، مدل Mike11 نتايج قابل قبول‌تري نسبت به مدل SVM به دست مي دهد. در پيش بيني هيدروگراف وقايع حدي با دوره برگشت هاي مختلف، مدل Mike11 عملكرد بهتري نسبت به مدل SVM دارد.