نقش تعديل كنندگي حمايت سازماني ادراك شده و تاب آوري روانشناختي در رابطه بين استرس شغلي با بهره وري شغلي پرستاران

مقدمه: ميزان بهره وري شغلي موضوع بسيار مهمي است كه بهره وري كل سازمان را تحت تاثير قرار مي دهد و منجر به تغيير كيفيت خدمات و كاهش استرس مي شود. يكي از گام هاي اساسي در جهت بالابردن بهره وري شغلي شناخت عواملي تاثيرگذار مانند حمايت سازماني ادراك شده و تاب اوري روانشناختي است. لذا، پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش تعديل كنندگي حمايت سازماني ادارك شده و تاب آوري روانشناختي در رابطه بين استرس شغلي با بهره وري شغلي انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر توصيفي و نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش پرستاران زن شاغل در بيمارستان هاي دولتي شهر تهران در سال 1397 بود كه از بين آنها تعداد 150 نفر با استفاده از روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها شامل؛ پرسش نامه حمايت سازماني ادراك شده(POSQ)، پرسش نامه استرس شغلي رايس(RJSQ)، پرسش نامه بهره وري نيروي انساني(HRPQ) و مقياس تاب آوري روانشناختي(CDRICS) بود. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي سلسله مراتبي تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد بين استرس شغلي و بهره وري شغلي رابطه منفي معني داري (r=-0.46, p 0.01)، بين حمايت سازماني ادراك شده با بهره وري شغلي (r= 0.54, p 0.01) و بين تاب آوري روانشناختي با بهره وري شغلي (r= 0.39, p 0.01) رابطه مثبت معني داري وجود دارد همچنين، يافته هاي تحليل رگرسيون سلسله مراتبي تعديلي، نقش تعديل گر حمايت سازماني ادراك شده (p 0.01, β =-0.21) و تاب آوري روانشناختي (p 0.01, β =-0.14) در رابطه بين استرس شغلي و بهره وري شغلي را مورد تاييد قرار داد. نتيجه گيري: مطالعه حاضر بر نقش تعديل كننده حمايت سازماني ادراك شده و تاب آوري روانشناختي به عنوان مكانيسم هاي مهم در رابطه بين استرس شغلي و بهره وري شغلي تاكيد دارد. بنابراين، گسترش و توسعه حمايت سازماني از سوي مسئولين و ارتقاي تاب آوري روانشناختي مي تواند روش خوبي براي كاهش اثرات منفي استرس شغلي و افزايش بهره وري باشد.