اثربخشي معنويت درماني بر كيفيت زندگي سالمندان مبتلا به بيماري حاد كرونري قلب

مقدمه: بيماري هاي قلبي و عروقي در سالمندان به عنوان يكي از مشكلات اساسي سلامتي در قرن حاضر بر كيفيت زندگي و طول عمر آنها تاثير نامطلوب مي گذارد . بيماري حاد كرونري قلب شايع ترين علت مرگ در سالمندان است. شواهد بيانگر آن است معنويت درماني به عنوان يك روش درماني مهم در درمان بيماري هاي مزمن شناحته شده است. بر اين اساس پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي معنويت‌درماني در كيفيت زندگي سالمندان مبتلا به بيماري حاد كرونري قلب انجام شده است. مواد و روش كار: در اين پژوهش نيمه تجربي جامعه آماري شامل 54 سالمند مبتلا به بيماري حاد كرونري قلب در شهر تهران بودند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و سپس به ‌صورت تصادفي ساده در دو گروه شامل 27 نفر آزمون و كنترل تقسيم بندي شدند. گروه آزمون طي 8 جلسه‌ي 60 دقيقه‌اي تحت مداخله‌ي معنويت درماني قرار گرفتند و گروه كنترل اين مداخله را دريافت ننمودند. جهت سالمندان مشاركت كننده در پژوهش قبل ، يك هفته و يك ماه بعد از اتمام دوره‌ي مداخله، پرسشنامه كيفيت زندگي سالمندان CASP19 و پرسشنامه اختصاصي كيفيت زندگي آنژين سياتل (SAQ) تكميل گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه تأثير معنويت درماني بر كيفيت زندگي سالمندان مبتلا به بيماري حاد كرونري قلب با استفاده از نمره كل هر دو پرسشنامه سياتل و همچنين پرسشنامه كيفيت زندكي سالمندان بيانگر آن است كه اثر متقابل بين گروه و زمان معنادار بود.P 0/05 نتيجه گيري: با توجه به تاثير آموزش معنويت درماني بر ارتقاي كيفيت زندگي مخاطبان اين مطالعه از معنويت درماني مي‌توان به عنوان يك مداخله موثر در ارتقاي كيفيت زندگي سالمندان مبتلا به بيماري حاد كرونري نام برد.