بررسي ميزان مراجعات سالمندان به مراكز سرپايي سازمان تامين اجتماعي

مقدمه: افزايش اميد به زندگي براي كشورها و به تبع آن كاهش باروري يكي از عوامل اصلي سالمندي جوامع و كشورها است. روند سالمندي در كشورهاي جهان رو به رشد است. اين پديده نه تنها در كشورهاي توسعه يافته بلكه در كشورهاي در حال توسعه، مساله‌اي است كه توجه سياستگذاران را به خود جلب كرده است. تغييرات الگوي سني جمعيت و حركت به سمت سالمندي مي‌تواند بر الگوي بيماري ها و خدمات سلامتي مورد نياز جامعه تاثير گذارد. هدف از اين مطالعه بررسي هزينه هاي داروي سرپايي گروه سالمندان مراجعه كننده به مراكز سرپايي سازمان تامين اجتماعي و برآورد نرخ تغييرات آن در آينده بود مواد و روش كار: اين مطالعه از نوع مطالعات مقطعي (توصيفي - تحليلي) بود كه به صورت مقطعي بر روي داده‌هاي مراجعات سرپايي سال 96 مراكز ملكي سازمان تامين اجتماعي كه به صورت سرشماري وارد مطالعه شدند، انجام شده است. داده‌ها پس از دريافت و پالايش مورد بررسي قرار گرفتند. براي بررسي داده‌ها از نرم افزارهاي SPSS جهت شناسايي شاخص‌هاي پراكندگي و تحليل وضعيت ارتباط بين متغيرها استفاده شد. يافته ها: بررسي يافته‌‌ها نشان داد كه از كل 14،418،911 بيمار استفاده كننده از خدمات سرپايي، 6/5 درصد سالمند بودند. گروه سالمندان به طور متوسط 6/8 بار در طول سال براي دريافت خدمات سرپايي به مراكز ملكي سازمان تامين اجتماعي مراجعه كرده بودند. نتايج مقايسه ميانگين مراجعه به تفكيك گروه‌هاي سني نشان داد، اختلاف معناداري بين گروه‌هاي سني از نظر مراجعه به مراكز ملكي تأمين اجتماعي وجود داشته است. سالمندان بالاي 85 سال نسبت به كودكان زير 2 سال 48/1 درصد و سالمندان بين 65 تا 85 سال 78/3 درصد بيشتر از كودكان زير 2 سال به پزشك مراجعه كرده‌اند. نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر و مستندات ارائه شده مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه بخش قابل ملاحظه اي از بار اقتصادي و هزينه‌هاي نظام سلامت در حوزه تأمين اجتماعي متعلق به گروه سالمندان است كه در آينده نيز همچنان به روند افزايش خود ادامه خواهد داد. در اين راستا لازم است ضمن تدارك خدمات لازم براي اين گروه سني، تلاش شود با رويكرد پيشگيرانه مراجعات و تقاضاي خدمات اين گروه مديريت شود.