بررسي رفتار رشد اقتصادي و بيكاري با تأكيد بر قانون اوكان

بيكاري يكي از مهم ترين مشكلات اساسي در اقتصاد كشورهاست. يافتن راه حل براي كم كردن نرخ بيكاري از مهم ترين استراتژي هاي تصميم سازان و تصميم گيران است. در اين خصوص رشد اقتصادي به عنوان يكي از راه كارهاي كاهش بيكاري بسيار مورد توجه قرار گرفته و در ادبيات اقتصادي، قانوني تحت عنوان قانون اوكان معرفي شده است. اين قانون رابطه ي منفي بين نرخ بيكاري و رشد اقتصادي را تبيين مي كند. به عبارت ديگر بر اساس يافته هاي اوكان، يك درصد افزايش در رشد اقتصادي باعث كاهش ۳ درصدي در نرخ بيكاري مي شود. در دهه ي اخير مطالعات زيادي در خصوص قانون اوكان انجام گرفته و ضريب اوكان بر اساس مؤلفه هاي مختلف مورد ارزيابي قرار گرفته است و نتايج از يك طرف نشانگر آن است كه ضريب اوكان در طول زمان از كشوري به كشوري ديگر و از منطقه اي به منطقه ي ديگر متغير بوده و از طرف ديگر در برهه اي از زمان اين قانون نقض شده كه بخشي از ادبيات اقتصادي در دنيا روي اين موضوع متمركز شده است. نقض قانون اوكان نشانگر عدم الگوسازي مناسب رفتارهاي اقتصادي است. در اين مقاله با استفاده از روشي جديد تحت عنوان الگوي ضريب هاي ثابت و الگوي ضريب هاي متغير و همچنين بر اساس آخرين داده هاي مركز آمار ايران (فصلي) ضريب هاي اوكان براورد شده است. نتايج اين مقاله نشان مي دهد كه بيكاري در ايران به بيكاري ساختاري تبديل، و بيشينه و كمينه رشد مورد انتظار براي اقتصاد ايران در پايان دوره ي مورد بررسي به ترتيب ۷٫۷ و ۱٫۲درصد براورد شده است.