شناسايي مزيت‌هاي نسبي صنايع استان كردستان با استفاده از مدل‌هاي تاپسيس و تغيير سهم

شناخت مزيت نسبي علاوه بر كمك به حضور هوشمندانه در بازارهاي جهاني، به تخصيص بهينه ي منابع و سرمايه ها كمك شاياني مي كند و شاخص هاي مزيت نسبي كه از سنجه هاي مهم اقتصادي به شمار مي روند مي توانند فعاليت هاي سرمايه گذاري در امر توليد با هدف توسعه ي صادرات غير نفتي را هدايت نمايند. از طرفي عدم تشخيص پتانسيل هاي يك منطقه در صادرات، فرصت هاي زيادي را از صادر كنندگان مي گيرد. از اين رو هدايت منابع به سوي صنايع اولويت دار و مطالعه ي مزيت هاي اقتصادي در توليدات صنعتي امري ضروري است. در اين تحقيق، مزيت هاي نسبي صنايع با ۱۰ نفر كاركن و بيش تر استان كردستان با استفاده از مدل تغيير سهم و مدل تاپسيس براي دوره ي زماني سال هاي ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۲ به تفكيك كدهاي آيسيك ISIC، ۲، ۳ و ۴ رقمي، از جنبه هاي اشتغال زايي و توليد شناسايي شده است. طبق نتايج حاصل از روش تغيير سهم، در زمينه ي اشتغال صنايع با كدهاي ۱۵، ۲۵، ۲۶، ۲۹ و در زمينه ي توليد ۱۵، ۱۷، ۲۵، ۲۹ صنايع برنده ي بخش صنعت هستند و طبق روش TOPSIS صنايع ۱۵ و ۲۶ بيش ترين مزيت را در اشتغال زايي و توليد داشته اند. نتايج حاصل از هر دو مدل بيانگر آن است كه صنايع توليد ساير محصولات كاني غير فلزي، توليد ماشين آلات كشاورزي و جنگل داري، صنعت مواد غذايي و آشاميدني، توليد محصولات لاستيكي و پلاستيكي، توليد ماشين آلات و تجهيزات طبقه بندي نشده و توليد منسوجات، داراي بيش ترين مزيت نسبي در طول دوره ي مورد مطالعه در استان بوده اند. بنا بر اين، لازم است توجه بيش تري از جانب دولت و مسئولان به اين صنايع معطوف شود.