مروري روايتي بر طيف مصلحت در كاربرد دروغ مصلحت آميز در مراقبت از بيمار

مقدمه: قرار گرفتن در موقعيت هاي استفاده از دروغ مصلحت ‌آميز تجربه برانگيزترين چالش تيم درمان است. تعاريف مصلحت در استفاده از دروغ مصلحت ‌آميز با توجه به افراد مختلف، متفاوت است. شناخت اين تعاريف گامي مؤثر در ارائه تمهيدات جهت ارائه حقيقت درمان به بيماران است. هدف از اين پژوهش، مروري بر پژوهش هاي انجام شده در زمينه استفاده از دروغ مصلحت‌آميز جهت بررسي مراقبت از بيمار مي‌باشد. روش كار: در اين پژوهش مروري روايتي، با استفاده از كلمات كليدي دروغ مصلحت ‌آميز، مراقبت، حقيقت‌ گوئي به زبان هاي فارسي و انگليسي، بدون بازه زماني از پايگاه داده هاي بين المللي و فارسيMEDLINE SID ،PubMed ،Cochrane Library PsychINFO ،ProQuest ،Google scholar،Magiran ، Scopus به روش search Tittle استفاده شد. مقالاتي كه همراستا با هدف تحقيق نبوده و يا به صورت گزارش موردي و يا نامه به سردبير چاپ شده بودند، از تحقيق حذف شدند. از 3114 مقاله جستجو شده، 12 مقاله مرتبط انتخاب شدند. جهت استخراج داده‌ها، تمام مقالات نهايي وارد شده به فرآيند بررسي، توسط چك ليست و دو نفر از محققين استخراج گشتند.يافته ها: در پژوهش حاضر 12 مقاله كيفي و توصيفي مورد بررسي قرار گرفت. يافته هاي اين مقالات در دو قسمت مصلحت بيمار و مصلحت تيم درمان ارائه شد. محوريت استفاده از دروغ براي حفظ مصلحت بيمار در پيشگيري از آسيب به بيمار و در مصلحت تيم درمان مربوط به نبود مهارت‌هاي ارتباطي كافي تعيين گرديد. نتيجه گيري: بر طبق يافته ‌ها، استفاده از دروغ مصلحت ‌آميز بنابر رسيدن به موقعيت مناسب براي ارائه حقيقت بوده است. در اين زمينه ارائه دستورالعمل‌ هاي مناسب بنابر فرهنگ بستر مراقبتي، هدف درماني و با توجه به سطح درك بيماران مي‌تواند در ارتقاي مهارت‌ هاي فردي مراقبين، براي ارائه اطلاعات استفاده گردد. در حيطه پژوهش، يافته‌ هاي اين تحقيق مي‌تواند راهگشاي انجام پژوهش‌ هاي كمي و كيفي ديگري در ارتباط با استفاده از دروغ مصلحت ‌آميز و تبعات آن باشد.