بررسي شبهه ناسازگاري غيبت با لزوم استمرار هدايت تشريعي، به عنوان فلسفه نصب امام

لزوم احتياج امت به «هدايت تشريعي» پس از رحلت پيامبر گرامي اسلام(صلي الله عليه وآله وسلم)؛ يكي از مهم‌‌ترين دلايل شيعه براي نصب امام است. پس از غبيت امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) و عدم دسترسي شيعيان به آن حضرت، عده‌‌اي تلاش كردند اين امر را به كلي مورد ترديد قرار دهند. ابن تيميه يكي از اين افراد است. او سعي كرده است با دستاويز قرار دادن موضوع لزوم استمرار هدايت تشريعي پس از ختم نبوت نزد شيعيان و ناسازگاري آن با غيبت امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف)؛ اصل مهدويت شيعه را با ترديد مواجه كند. اين مقاله به اصل شبهه و جواب آن، با رويكرد تحليلي و رجوع به منابع مكتوب پرداخته است.