منطق عليه هستي شناسي در تراكتاتوس

Logic against Ontology in Tractatus

در اين مقاله به بررسي امكان سخن گفتن از هستي شناسي نزد ويتگنشتاين متقدم در تراكتاتوس (رساله ي فلسفي- منطقي) مي پردازيم. در گام اول، خوانش هاي مختلف مفسران از بخش اول اين كتاب، معروف به بخش جهان بررسي مي شود و آراء موافق و مخالف با فرض وجود نگاه هستي شناختي در آن، بيان مي شود. در گام بعدي، تلاش مي شود با كنار هم قرار دادن گزاره هاي بخش اول كتاب و تحليل آنها، فهم دقيق تري از مفهوم جهان و ديگر مقولات هستي شناختي در آن حاصل شود. با بررسي دو مفهوم اصلي كتاب يعني امور واقع و ابژه ها، اين مقاله به اين نتيجه مي رسد كه برداشت هاي هستي شناختي و رياليستي از تراكتاتوس به خطا رفته اند و آنچه به عنوان هستي شناسي در بخش اول اين كتاب شناخته مي شود، در حقيقت بحثي در منطق است. بنابراين آنچه به عنوان جهان در تراكتاتوس از آن سخن گفته مي شود فضاي منطقي و قلمرو انديشه است و برخلاف برداشت اوليه جهان بالفعل و انضمامي مورد بحث ويتگنشتاين نيست.

This article studies the possibility of talking about ontology in Wittgenstein’s Tractatus Logico- Philosophicus. In the first step, we will consider various earlier readings of the first part of book, so called the "world" part and we will examine the theories of advocates and opponents of this idea that tractatus includes some ontological views. In the next step, by analyzing and comparing the sentences of the first part of the book, we will try to gain an explicit understanding of the concept of world and other ostensibly ontological categories. After studying two prominent concepts of objects and facts, the findings of the inquiry suggest that the ontological and realistic readings of book are wrong and what they recognize as ontological part of the book, is actually a discussion about logic. ThusThe world in Tractatus is the logical space and the territory of thought, not our actual and concrete world as it seems initially.