توسعه گردشگري و بازساخت در مقاصد گردشگري مطالعه موردي: شهر شيراز

(Tourism Development and Reconstruction in Urban Destinations (Case Study: Shiraz City

يكي از مباحث اساسي در جغرافيايي شهري و روستايي كه تغييرات را در حوزه هاي مختلف كالبدي، اقتصادي، زيست محيطي، اجتماعي- فرهنگي و حتّي سياسي- نهادي مدّ نظر قرار مي دهد، پديده بازساخت بوده و در ايران يكي از اين كلان شهرها كه فارغ از قابليّت زندگي، داراي ظرفيّت بالاي گردشگري نيز مي باشد، شهر شيراز است. حال اينكه گردشگري از گذشته تاكنون به چه ميزان در بازساخت شهر شيراز و زندگي ساكنين اين شهر موثّر بوده و يا مي تواند در آينده اثرگذار باشد، هدف اين پژوهش است. اين تحقيق بر اساس هدف كاربردي و بر اساس ماهيّت توصيفي است. ابزار بكار گرفته در اين مطالعه، پرسشنامه است. جامعه آماري تحقيق را سرپرستان خانوار و كسبه شهر شيراز در مناطق يك، سه و هشت كه داراي جاذبه هاي گردشگري هستند، تشكيل مي دهند. نتايج نشان مي دهد، گردشگري بر بازساخت هاي فيزيكي، اقتصادي و نهادي- سياسي هر سه منطقه 1، 3 و 8 اثرگذار بوده و بر بازساخت هاي اجتماعي- فرهنگي و زيست محيطي منفي داشته است.

The findings revealed that the tourism growth within districts 1, 3, and 8 has positively impacted physical, economic, and organizational-political restructuring of those areas within the city of Shiraz, while it has no impact on socio-cultural and environmental restructuring of the city. This finding can be attributed to the way Shiraz policymakers make plans for the improvement of different aspects of the city. It seems that organizational-political restructuring can be regarded as the most influential dimension for the development of cities or countries across the world. Consequently, if necessary changes happen within policymakers’ perspectives, and the employment of experts within the area of civil tourism, it can be expected that every dimension of restructuring happens within our country.