درآمدي بر جايگاه سازمان­هاي غير دولتي در حقوق بين­ الملل(ايستايي يا پويايي)

سازمان­هاي غير دولتي نماد و نمود جامعه مدني در حوزه بين­الملل قلمداد مي­گردند و به طور فزاينده­اي در توسعه استانداردهاي حقوقي بين­ المللي نقش ايفا مي­ نمايند. با توجه به تعداد و مشاركت رو به رشد سازمان­هاي غيردولتي در زندگي بين­ المللي و با عنايت به نقش تكاملي آنها در مراحل مذاكرات در خصوص تعهدات بين­ المللي، عجيب است كه هنوز مشخص نيست چگونه بايد بنيان سازمان ­هاي غير دولتي را از لحاظ حقوقي در عرصه بين­ الملل تعيين نمود. مشاركت سازمان­هاي غيردولتي به عنوان نماينده جامعه مدني در عرصه بين­ الملل باعث مي­شود، روح دموكراسي بر اين عرصه حاكم باشد. با عنايت به اينكه برخي از دولتها رابطه دوستانه دولت و سازمان­هاي غير دولتي را انتخاب و حمايت مي­كنند، ضرورت استانداردهاي بين­ المللي حائز اهميت مي­شود.در مجموع، به نفع سازمان­هاي غيردولتي است كه تصوير «اصيل» شان را حفظ كنند، زيرا در غير اين صورت، نمايندگي سازمان­هاي غيردولتي بين­ المللي و سپس مبناي وجودي آنها زير سوال مي­رود. جايگاه سازمان­هاي غيردولتي در حقوق بين­ الملل به دليل فقدان يك مرجع مورد پذيرش، و به تبع آن نبود استاندارد بين­ المللي در جهت احراز هويت اين سازمانها، دچار نوعي ايستايي شده و پيشرفتي با آهنگ كند را تجربه مي­ نمايد.