بررسي انگيزه‌هاي جنگ در شاهنامه فردوسي و ايلياد و اديسه هومر

بدون عنوان

ادبيات تطبيقي، دانشي است كه برخي آثار را با برخي آثار ادبي ديگر تطبيق مي‌دهد يا ادبيات دو كشور يا چند كشور و معمولاً يك نوع ادبي را كه در دو زبان مختلف پديد آمده است را با هم مقايسه مي‌كند تا نقاط اشتراك و وجوه اختلاف فرهنگي آن‌ها را آشكار نمايد. بنابراين ادبيات تطبيقي، چشم اندازي از افق‌هاي رنگارنگ هنر و ادبيات است كه مي‌تواند زمينه‌هاي فرهنگي ملت‌هاي گوناگون جهان را كشف كند و ارتباط مستقيم يا غير مستقيم آن‌ها را با يكديگر نشان دهد. از آنجا كه همه ملت‌ها خواسته يا ناخواسته از ادبيات يكديگر الهام مي‌گيرند، اين ادبيات همواره همگاني‌تر و جهاني‌‌تر مي‌شود. ادبيات شرق و ادبيات غرب مدام در حال تأثير و تأثرند. اين پژوهش به روش تحليل كيفي، نگاهي تازه به متون كهن حماسي ايران و يونان دارد كه برخي انگيزه‌هاي جنگ، در متن «شاهنامه» فردوسي و «ايلياد و اديسه‌« هومر را نشان داده. كاركردهاي اساطير مشترك را در دو منظومه برجسته كرده است.

فاقد چكيده