تحليل مضامين اجتماعي در آثار «زويا پيرزاد» با تاكيد بر زنان اقليت هاي مذهبي

چالش اصلي ادبيات، متوجه كردن انسان به موضوعات و مطالبي است كه از آن غفلت دارد. در ميان صد‌ها حوزه مطالعاتي مربوط به ادبيات ، داستان يا رمان اين فضا را فراهم مي‌كند كه وارد فضا‌هاي مسكوت بشويم. يكي از موضوع‌هايي كه كمتر به آن توجه شده ،نقش و جايگاه ادبيات _خصوصاً رمان_ با انديشه‌هاي اقليت‌هاي مذهبي در ايران است. زويا پيرزاد نويسنده رمان هاي «چراغ ها را من خاموش مي كنم» و «عادت مي كنيم» از جمله نويسندگان موفق ايران است كه توانسته جايگاه مناسبي در ميان خوانندگان و منتقدان به دست آورد. اين رمان‌ها علاوه بر ارزش‌هاي ادبي و هنري خود، از اين نظر نيز شايسته بررسي‌اند كه نخستين رمان‌هاي فارسي‌اند كه به دست نويسنده‌اي ارمني نوشته شده؛ ماجراهايشان در محيطي ارمني زبان مي‌گذرند و يكي از تم‌هايشان مناسبات يك جامعه قومي بسته با جامعه بزرگ محاط بر آن است. در اين جستار سعي مي‌شود كه نقش رمان‌هاي پيرزاد در آشنايي مردم با زندگي اقليت‌ها خصوصاً جامعه زنان آن‌ها، بيشتر و بهتر نمايان گردد. در اين راستا پايه كار بر اساس بررسي دو رمان ذكر شده گذاشته شده و در لابلاي آن از ديگر آثار اين نويسنده هم بي ‌بهره نخواهيم بود.