عنوان مقاله :
بررسي نقش تناسبات حياط مركزي بر سرمايش ايستاي ساختمان در اقليم گرم و مرطوب (نمونه موردي: ساختمان‌هاي يك‌مرتبه شهر بندرعباس)
پديد آورندگان :
سليقه ، الهام دانشگاه تبريز - دانشكده عمران - گروه معماري , سعادت‌جو ، پريا دانشگاه تبريز - دانشكده عمران - گروه معماري
كليدواژه :
معماري بادآهنگ , حياط مركزي , سرمايش , سايه‌اندازي , تهويه , انرژي
چكيده فارسي :
اهداف: حياط مركزي مي‌تواند نقش مهمي در كاهش ميزان مصرف انرژي، افزايش سايه‌اندازي، تقويت جريان عبوري و ايجاد سرمايش تبخيري در ساختمان‌هاي بادآهنگ داشته باشد. اين مقاله در پي آن است تا به بررسي نقش تناسبات حياط مركزي در ميزان سايه‌اندازي، انرژي تابشي دريافتي، ميزان بار سرمايشي و پتانسيل تهويه طبيعي بپردازد. روش‌ها: روش تحقيق در اين پژوهش از نوع توصيفي تحليلي است كه در آن از نرم‌افزارهاي ديزاين بيلدر ۶.۱.۲.۰۰۹، گروه ديناميك سيالات محاسباتي (CFD) و اكوتكت ۲۰۱۱ به ترتيب براي بررسي تاثير تغيير عرض حياط مركزي بر الگوي جريان باد، الگوي سايه‌اندازي و ميزان انرژي تابشي دريافتي و محاسبه بار سرمايشي معماري بادآهنگ استفاده شد. يافته‌ها: در مقايسه ساختمان‌هاي چهارگانه Uشكل داراي حياط مركزي با نسبت حجم به سطح ثابت، مدل مربوط به ساختمان با عرض حياط ۴متر به‌عنوان بهترين گزينه مطرح است. تغيير عرض حياط از ۴ تا ۱۰متر، منجر به افزايش ۱۳درصدي بار سرمايشي و كاهش ۱۰درصدي سطوح تحت سايه مي‌شود. در حالي كه افزايش عرض حياط از ۴ به ۶متر منجر به كاهش سرعت به ميزان ۱۸.۷۵% و تغيير عرض از ۶ تا ۱۰متر همراه با رشد ۶درصدي سرعت جريان است. نتيجه‌گيري: افزايش عرض حياط مركزي پتانسيل سرمايش ايستاي ساختمان را تضعيف مي‌كند. تعبيه حياط مركزي به‌منظور ارتقاي كارآيي سرمايشي ساختمان زماني موثر است كه حياط‌ها از تناسبات طولي كشيده شمالي جنوبي با تناسبات ۱:۲.۵ برخوردار باشند.
