حمايت اجتماعي ادراك شده و افسردگي پس از زايمان با نقش واسطه گري راهبردهاي مقابله اي

مقدمه: افسردگي پس از زايمان به عنوان يكي از اختلالات خلقي زنان را مبتلا مي‌كند و در بيش از نيمي از موارد شناسايي و درمان نمي‌شود و تبعات آن متوجه زندگي زناشويي و الگوي رشدي فرزندان مي‌شود. هدف از انجام اين پژوهش بررسي نقش واسطه‌گري راهبردهاي مقابله‌اي در رابطه حمايت اجتماعي ادراك‌شده و افسردگي پس از زايمان بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌هاي همبستگي بود كه در آن از روش آماري مدل يابي معادلات ساختاري استفاده شد. جامعه آماري شامل 200 نفر از كليه زناني كه شش ماه بود صاحب فرزند شده بودند كه به صورت در دسترس از مركز بهداشت شهر تهران انتخاب شدند. داده‌هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه‌هاي راهبردهاي مقابله‌اي لازاروس و فولكمن (WOCQ) افسردگي پس از زايمان ادينبرگ (EPDS) و مقياس حمايت اجتماعي ادراك‌شده (MSPSS) گردآوري شد. داده‌ها به كمك نرم افزار آماري Spss و Amos تحليل شدند. يافته‌ها: ميانجي‌گري نسبي راهبردهاي مقابله‌اي با داده‌هاي جمع آوري شده تأييد شد و راهبردهاي مقابله‌اي مسئله محور و هيجان محور 32% از پراكندگي نمرات افسردگي زنان را تبيين نموده و همچنين اثر غيرمستقيم حمايت اجتماعي ادراك‌شده بر افسردگي پس از زايمان از طريق راهبردهاي مقابله‌اي مسئله محور و هيجان محور به ترتيب 13/0- و 06/0- به دست آمد. مدل مفروض ميانجي‌گري نسبي راهبردهاي مقابله‌اي هيجان‌محور و مسئله‌محور در رابطه بين حمايت اجتماعي ادراك‌شده با افسردگي با داده‌ها برازش مطلوبي داشت نتايج نشان مي‌دهد كه حلقه مفهومي راهبردهاي مقابله‌اي هيجان‌محور و مسئله‌محور در پيوند دواير مفهومي حمايت اجتماعي ادراك‌شده با افسردگي از نقش قابل ملاحظه‌اي برخوردار است.