فراواني آنتي‌ژن پلاكت انساني در اهداكنندگان خون قوم تركمن با روش PCR-SSP در سال‌هاي 1398-1397

آنتي‌ژن‌هاي پلاكت انساني(HPA1)، ساختارهاي پلي‌مورفيسمي هستند كه بر سطح غشا پلاكت قرار گرفته‌اند و موجب بروز برخي از عوارض تزريق خون همانند مقاومت پلاكتي مي‌شوند كه يكي از مهم‌ترين عوامل ايجاد عارضه و مرگ‌ و مير در بيماراني است كه نياز به تزريق مكرر واحدهاي پلاكتي دارند. آلوايميونيزاسيون بر ضد HPA1 ، مهم‌ترين عامل بروز اين عارضه در قوميت‌هاي سفيدپوست است. با توجه به تفاوت فراواني اين آنتي‌ژن در اقوام گوناگون، در اين مقاله به بررسي فراواني آلل هاي HPA1 در قوميت تركمن پرداخته شد. مواد و روش‌ها در اين مطالعه توصيفي، از 80 اهداكننده غير خويشاوند با قوميت تركمن از پايگاه انتقال خون آق‌قلا در طي سال 1397، به ‌طور تصادفي نمونه‌گيري شد. ژنوتيپ آلل هاي HPA1 با استفاده از روش مولكولي PCRSSP تعيين گرديد. تحليل داده‌ها با آزمون‌هاي كاي‌دو و Z انجام شد. يافته‌ها در اين مطالعه ميانگين سني افراد 7.7±38.2 سال با محدوده سني 59-18 سال و تمام افراد مذكر بودند. ژنوتيپ 96 درصد افراد به صورت HPA1a و 4 درصد به صورت هتروزيگوت HPA1a/b مشاهده شد. آلل HPA1b/1b به صورت هموزيگوت در هيچ يك از افراد مطالعه مشاهده نشد(فراواني%). نتيجه گيري با توجه به فراواني 96% آلل HPA1a در اهداكنندگان قوم تركمن و به دليل شباهت با فراواني به دست آمده در اهداكنندگان ايراني و عدم حضور آلل HPA1b/1b به صورت هموزيگوت در هيچ از اهداكنندگان، به نظر مي‌رسد احتمالاً اين آنتي‌ژن نقشي در ايجاد مقاومت پلاكتي پس از تزريق در قوميت تركمن نداشته باشد.