تحليل عناصر كهن‌ الگويي سفر قهرمان در داستانِ تلخون از صمد بهرنگي

اين مقاله، بر اساس نظرية تك ‌اسطورة ژوزف كمپبل به تحليل نمادهاي داستانِ تلخونِ صمد بهرنگي مي-پردازد. كمپبل براي سفر قهرمانان اساطيري به منظور دست يافتن به فرديت، الگويي در نظر گرفته كه از سه مرحلة اصلي عزيمت، تشرف و بازگشت تشكيل شده است. آه، پيكي است كه به واسطة تاجر، تلخون (خودآگاه) را به سفر دعوت مي‌كند. تلخون و ناخودآگاه (مرد جوان) در مرحلة نخست به سلامت از آستانه مي‌گذرند و پيش از گذر از جادة آزمون‌ها به وصل (ازدواج جادويي) مي‌رسند. با مرگ جوان، تلخون به ياري پيك، سفرِ ديگري را از بازار برده فروشان آغاز مي‌كند و در مسير تشرف با ديو‌هايِ طمعِ مال و شهوت مبارزه مي‌كند و پس از به زانو درآوردنِ ديو نفس، با پرِ مرغ و آبي، كه نمادي از "بركت نهايي" و رهاورد سفر اوست، براي احياي ناخودآگاه خويش بازمي‌گردد. بازگشت او به ياري "پيك "، نشان از آزادي او در آمد و شد ميان دو جهان خودآگاه و ناخودآگاه دارد. اين داستان نمادين با نظرية كمپبل هم‌خواني زيادي دارد. با اين تفاوت كه دو بار ديدار ميسر مي‌گردد. يك‌بار قبل از گذر از مسير تشرف، و بارِ ديگر با موفقيت در عبور از جادة آزمون‌ها و پس از دريافت بركت نهايي رخ مي‌دهد.