تبيين مؤلفه‌هاي كالبدي و عملكردي مؤثر بر عدالت فضايي در سكونتگاه‌هاي حاشيه‌اي (مطالعه موردي: كلان‌شهر مشهد)

طي دهه هاي اخير مفهوم عدالت فضايي در گستره فقر شهري و سكونتگاه هاي حاشيه اي اهميت ويژه اي يافته است. بي عدالتي در نحوه توزيع خدمات و تسهيلات شهري تأثير جبران ناپذيري را بر ساختار و ماهيت شهرها به خصوص در گسترش پهنه هاي فقر شهري و شكل گيري سكونتگاه هاي حاشيه اي مي گذارد. عدم تعادل پراكنش در خدمات در اين گونه سكونتگاه ها به شكل گيري عدم تعادل فضايي و محروميت ساكنان از خدمات و تسهيلات شهري و افزايش شكاف طبقاتي منجر شده است. با توجه به مفاهيم عدالت فضايي براي رفع نابرابري هاي اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و كاهش آسيب پذيري اقشار كم درآمد، توزيع بهينه خدمات و امكانات، توجه به نيازهاي اساسي شهروندان در سكونتگاه هاي حاشيه اي موضوعي حياتي و اجتناب ناپذير است. در اين راستا پژوهش حاضر با هدف تبيين مؤلفه هاي كالبدي و عملكردي مؤثر بر عدالت فضايي در هسته هاي فقر شهري كلان شهر مشهد انجام گرديده است. اين پژوهش از حيث روش كاربردي و از حيث هدف توصيفي تحليلي است. روش گردآوري اطلاعات اسناديكتابخانه اي و روش هاي ميداني بود. جهت تحليل داده ها نيز از روش هاي تحليل محتوا، روش آنتروپي شانون نسبي و رگرسيون چند متغيره استفاده شد. نتايج حاصل از آنتروپي شانون نسبي  نشان مي دهد كه توزيع و پراكنش كاربري هاي خدماتي در دو هسته گل شهر و قلعه ساختمان با عدم تعادل فضايي رو به روست و از عدالت فضايي محروم هستند و هسته خواجه ربيع و التيمور در دسته برخودار و و نيمه برخودار از عدالت فضايي قرار مي گيرند. از سوي ديگر نتايج رگرسيون چند متغيره نشان دهنده اين موضوع است كه تنوع كالبدي مهمترين عامل اثر گذار در تحقق عدالت فضايي در سكونتگاه هاي حاشيه اي است.