تحليل تطبيقي تأثير شكل شهر بر مؤلفه‌هاي محيطي زيست‌پذيري در مناطق منتخب شهر تهران

مطالعه شيوه هاي تجلي فرم كالبدي منجر به پشتيباني از ميزان زيست پذيري شهري و كيفيت زندگي كه در نهايت منجر به دست يابي به شكل پايدارتر شهر خواهد شد، از ضروريات مربوط به مباحث شهر زيست پذير است. اين پژوهش در نظر دارد، تا با تحليلي تطبيقي بر روي سه منطقه متفاوت از شهر تهران، اثرات شكل شهر بر مؤلفه هاي محيطي زيست پذيري را به شكلي ويژه مورد بررسي قرار دهد. روش پژوهش شامل دو بخش پيمايشي اكتشافي و تحليل لايه هاي اطلاعاتي مكاني و تجزيه وتحليل داده ها نيز به دو صورت كمي، آمار توصيفي و كيفي، تحليل مقايسه اي با استفاده از چك ليست است. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد، برخلاف آنچه در ايده شكل شهر پايدار مطرح مي شود، فشردگي، رابطه اي معكوس با زيست پذيري در شهر ايراني دارد. به عبارت ديگر تراكم، داراي آستانه اشباع است و اگر از اين آستانه عبور كند، كيفيات زندگي در شهر شروع به تنزل نموده و ميزان زيست پذيري كاهش مي يابد.