بررسي متغيرهاي روانشناختي به عنوان پيش‌بين‌هاي حادثه‌ديدگي در كاركنان عملياتي شركت ملي حفاري ايران

مقدمه: حوادث ناشي از كار به عنوان يكي از مهمترين فاكتورهاي مهم بهداشتي، اجتماعي و اقتصادي در جوامع صنعتي و در حال توسعه مطرح شده و به عنوان سومين عامل مرگ و مير در جهان به شمار مي رود در راستاي كاهش اين حوادث، پژوهش حاضر با هدف بررسي نارسايي شناختي، هوشياري ايمني و خستگي به عنوان پيش بين هاي حادثه ديدگي كاركنان صف شركت ملي حفاري ايران انجام شد. روش بررسي: طرح پژوهش حاضر همبستگي از نوع پيش بين است كه با هدف پيش بيني عضويت گروهي كاركنان (حادثه ديده و حادثه نديده) و دست يابي به معادله مميز طراحي شده است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه كارگران صف شركت ملي حفاري ايران واقع در اهواز بود. 260 نفر از افراد با روش نمونه گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. متغيرها به وسيله پرسشنامه هاي نارسايي شناختي (برادبنت، 1982)، هوشياري ايمني (وستيبي و لي، 2003) و خستگي (چالدر و همكاران، 1993) مورد سـنجش قـرار گرفتند. يافته ها: داده ها از طريق روش تحليل مميز و با استفاده از نرم افزار SPSS16 تحليل شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه متغيرهاي نارسايي شناختي، هوشياري ايمني و خستگي به ترتيب در سطح 0/011 P، 0/001 P و 0/011 P معنادار مي باشند و هر سه متغير مي تواند امكان حادثه ديدگي كاركنان را پيش بيني نمايند. نتيجه گيري: باتوجه به نتايج پژوهش پيشنهاد مي شود به منظور كاهش ميزان حادثه ديدگي كاركنان، متغيرهايي همچون نارسايي شناختي، هوشياري ايمني و خستگي در كاركنان مورد آزمون و بررسي قرار گرفته و در محيط هاي كاري حادثه زا از كاركناني با نمرات نارسايي شناختي و خستگي كمتر و هوشياري ايمني بالاتر استفاده گردد.