بررسي خستگي ذهني و تاثير آن بر عملكرد كاركنان دانشكده بهداشت با استفاده از امواج الكتروانسفالوگرافي

مقدمه: خستگي ذهني معمولا در پي فعاليت هاي طولاني مدت شناختي مشاهده مي شود. خستگي ذهني مي تواند اثرات مهمي در زندگي روزمره افراد سالم داشته باشد. لذا، هدف از انجام اين مطالعه برآورد خستگي ذهني و تاثير آن بر عملكرد كارمندان مي باشد. روش بررسي: مطالعه توصيفي ndash; تحليلي حاضر، بر روي 10 كارمند (6.19 ± 36سال) انجام شده است. به منظور بررسي عملكرد از شركت كنندگان خواسته شد، متني با غلط هاي املايي را مطالعه و آنها را تصحيح نمايند. اين آزمايش در 5 مرحله 15 دقيقه اي انجام شد و در تمام مراحل EEG ثبت گرديد. در هر مرحله مقياس خواب آلودگي كارولينسكا KSS توسط افراد تكميل گرديد. داده ها توسط آزمون آناليز واريانس اندازه گيري مكرر و ضريب همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفته اند. يافته ها: نتايج نشان داد، امواج مغزي در طول آزمايش كاهش داشته اند كه نشان دهنده افزايش خستگي ذهني بوده است. امواج EEG ثبت شده در 15 دقيقه اول و انتهايي به ترتيب 59.98 ±213.14 و 21.68 ±77.68 بوده است. همچنين، شركت كنندگان توسط KSS خستگي خود را گزارش داده اند. عملكرد افراد از 3.53 ± 27.4 به 5.19 ± 17.5 كاهش داشته است. نتيجه گيري: در اين پژوهش نشان داده شد، با استفاده از EEG مي توان به بررسي خستگي ذهني در مدت زمان هاي مختلف پرداخت. همانگونه كه مشاهده گرديد، خستگي ذهني در فعاليت هاي شناختي طولاني مدت مي تواند باعث كاهش دقت، تمركز و كاهش هوشياري كارمندان شود. در نهايت افزايش خستگي ذهني باعث كاهش عملكرد و كيفيت فعاليت افراد گرديد.