تعيين «نرخ تنزيل اجتماعي» براي سياست‎گذاري‎هاي اقتصادي با توجه به معيار پايداري و عدالت بين‌‎نسلي

«نرخ تنزيل اجتماعي» يكي از متغيرهاي كلان است كه اثر تعيين‎كننده‎اي بر بسياري از متغيرهاي كلان از قبيل رشد و پايداري ‎‎آن و همچنين متغيرهاي اخلاقي از قبيل عدالت بين‌‎نسلي دارد. از اين‌رو يكي از مهم‎ترين پارامترهاي سياست‎گذاري‎ كلان اقتصادي به خصوص در مقياس بين‎نسلي اين نرخ است. مسأله‌اي كه در اين مقاله به آن پرداخته شده است، تحليل تأثير نرخ تنزيل اجتماعي بر «پايداري» و «عدالت بين‎نسلي» است تا از اين رهگذر بتوان نرخ بهينه تنزيل اجتماعي را تعيين نمود. طرح مسأله «پايداري» ناظر به اين دغدغه جهاني است كه تشديد بحران‌هاي زيست محيطي مي‌تواند جريان فعلي رشد اقتصادي را در بلندمدت معكوس نمايد و رفاه و بهزيستي نسل‌هاي آتي را به مخاطره افكند. در اين مقاله نشان داده شده كه تحقق «معيار پايداري» مستلزم اين است كه براي جلوگيري از افول مسير مصرف بهينه، نرخ تنزيل اجتماعي صفر باشد. همچنين بر طبق رويكرد اخلاقي، «عدالت بين‎نسلي» مستلزم برخورد يكسان با نسل‌هاي فعلي و آتي است و از نظر اخلاقي صحيح نيست براي نسل‌هاي آتي اهميت كمتري قائل شويم و منابعي كه حق آن‌ها است را اكنون به نفع خويش مصادره نموده و مصرف كنيم. با اتخاذ اين اين رويكرد اخلاقي در اين مقاله، «نرخ تنزيل اجتماعي صفردرصد» تجويز شده كه موجب سرمايه‌گذاري بيشتري شده و به رفاه آيندگان اهميت يكساني مي‌دهد.