تأثير آستانه‌اي سطح توسعه در اثرگذاري سرمايه انساني بر رشد اقتصادي ايران

رشد اقتصادي متعارف‏ترين هدف براي هر اقتصاد است كه يكي از عوامل مؤثر بر آن، سرمايه است. امروزه سرمايه انساني در كنار سرمايه فيزيكي به ‏عنوان يكي از اصلي‏ترين نهاده‏هاي توليد، ايفاي نقش مي‏كند. از اين‏رو، سرمايه انساني، يكي از مهم‏ترين عوامل تعيين‏كننده‏ي رشد اقتصادي مي‏باشد كه بررسي تأثير آن بر رشد منطقه‏اي اقتصاد در مناطق مختلف مي‏تواند به توسعه‏يافتگي آن مناطق و مناطق هم‌جوار آن‌ها كمك نمايد. عده‏اي بر اين باورند كه اثر مثبت قابل توجه سرمايه انساني تنها پس از آن‏ كه اقتصاد از سطح آستانه‌اي از توسعه عبور مي‏كند، مي‏تواند تحقق يابد. بنابراين هدف پژوهش حاضر، تحليل تأثير آستانه‌اي سطح توسعه بر اثرگذاري سرمايه انساني بر رشد اقتصادي در آستانه‌اي ايران مي‏باشد. براي اين منظور، از روش آستانه‌اي داده‏هاي تابلويي براي 28 استان ايران طي دوره زماني 1380-1394 استفاده شده است. يافته‏ها نشان مي‏دهد كه دو مقدار آستانه براي سطح توسعه وجود دارد كه مقدار آستانه اول سطح توسعه 3.8134 و مقدار آستانه دوم 5.460 است و چنانچه سطح توسعه كمتر از 3.8134 باشد سرمايه انساني بر رشد اقتصادي تأثيرگذار نخواهد بود، اما اگر سطح توسعه بين 3.8134 و 5.46 باشد با افزايش 1 درصد سرمايه انساني رشد اقتصادي 0.080 درصد رشد خواهد داشت و چنانچه سطح توسعه بالاتر از 5.46 باشد با افزايش 1 درصدي سرمايه انساني رشد اقتصادي 0.175 درصد رشد خواهد داشت.