بازخواني دلوزي داستان «مدوناي آينده» هنري جيمز در پرتو منطق احساس و ادبيات اقليتي

Deleuze's Review of Future Madonna by Henry James in the Logic of Emotion and Minority Literature

هِنري جيمز، رمان نويس نامي آمريكايي- انگليسي، در آثارش از زن به مثابه انسان مي‌نويسد و به او نگاه جنسيتي ندارد. حال در اين مقال، هُنري همانند نقاشي و يا به عبارت گوياتر پرتره نگاري است كه تلاش دارد زن را ترسيم و روايت كند. زن نه به عنوان زن بلكه به عنوان تقليد يا بازنموده‌اي از يك زن يا زنان پيشينْ نگارده مي‌شود. اين بُن- مايه، تعبير دلوز- گاتاري از غريبه- سازي را تا اندازه‌اي متبادر مي‌كند. اين دو متأثر از جريان فكري پساساختارگرايي و ضد روشنگري مدعي شكل خاصي از نوشتارِ ادبي هستند كه در مقابل هرگونه تفسير كُدگذاري مقاومت كرده و از هرگونه ساختارِ قابل پيش‌بيني و مبتني بر سوژه- محوري گريزان است. در اين پژوهش كه به روش تحليلي- توصيفي به نگارش درآمده بر آن هستيم كه تحليل نماييم بر پايه نظريه منطق احساس و ادبيات اقليتيِ دلوز، زنان در داستان‌هاي هنري جيمز و خصوصاً در داستان «مدوناي آينده» داراي قالب و چهارچوب از پيش تعيين شده نيستند. آن‌ها رو به آينده دارند و بازنمايي گذشتگان نيستند؛ پس او به دنبال بازنماييِ بودن نيست و مي‌خواهد «صيرورت» يعني شدن را به تصوير بكشد.

Henry James, a well-known American-British novelist, writes about women as human beings in his works and does not look at her from a gender perspective. Now in this article, art is like a painting or, in other words, a portrait that tries to draw and narrate a woman. Woman is written not as a woman but as an imitation or representation of a woman or prior woman. This theme evokes Deleuze-Guattari's interpretation of alienation to some extent. Both influenced by the poststructuralist and anti-enlightenment intellectual trend are a special form of literal writing that resists against any coding interpretation and avoids any predictable, subject-centered structure. In this research, which has been written based on analytical –descriptive method, author intends to analyze based on Deleuze's theory of logic of emotion and minority literature, women do not have a predetermined framework in James's art stories and especially in The Future Madonna. They look forward the future and do not represent the past; So he does not seek to represent and wants to portray Seyrurat i,e. becoming.