اثر آتش‌سوزي بر شاخص هاي تنوع گونه هاي گياهي، مطالعه موردي: ايستگاه تحقيقاتي سيراچال

آتش سوزي بر پوشش گياهي اثر گذاشته و موجب تغيير مسير توالي در آن مي گردد. در اين مقاله، پوشش گياهي ايستگاه تحقيقات سيراچال كه در تابستان 1393 دچار آتش سوزي شد، بر اساس شاخص هاي تنوع با مناطق سالم مانده از آتش مورد مطالعه و مقايسه قرار گرفت. طرح به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي اجرا شده است. ابتدا پوشش گياهي منطقه از نظر فيزيونومي به سه بخش مشجر، مرتع مشجر و مرتع تقسيم ‌گرديد. سپس هر بخش به دو قسمت شامل بخش سوخته و بخش نسوخته (شاهد) كه در مجاورت آن قرار دارد تفكيك ‌گرديد. درون هر بخش (سوخته و نسوخته) سه واحد نمونه برداري با استفاده از روش PNP به طور تصادفي مستقر شده و اندازه‌گيري‌هاي مربوط به پوشش گياهي انجام گرديد. بر اساس تحليل داده ها، در مجموع 141 آرايه در قالب 28 تيره، 95 سرده شامل يك گونه بازدانه، 19 آرايه تك لپه اي و 121 آرايه دولپه اي در دو بخش سوخته و نسوخته ايستگاه سيراچال شناسايي گرديد. براساس تحليل هاي آماري انجام شده با نرم افزارهاي Past3 و SPSS، هيچ اختلاف معني داري از نظر تعداد آرايه ها بين پوشش گياهي بخش هاي مختلف سوخته و نسوخته وجود نداشت. از ميان شاخص هاي بررسي شده در نرم افزار Past3، تعداد افراد و شاخص غناي منهينيك و تا حد زيادي شاخص تنوع شانون در بين تيمارهاي مختلف در بخش هاي سوخته و نسوخته تفاوت معني دار وجود دارد. طبق مقايسات ميانگين دانكن تعداد افراد در بخش نسوخته با تاج پوشش زير 25 درصد، بيش تر از بخش سوخته با اين تاج پوشش است اما بين بخش سوخته با تاج بيش از 25 درصد و بخش نسوخته با تاج بيش از 25 درصد اختلاف معني داري در تعداد افراد وجود ندارد. همچنين غناي گونه اي در بخش سوخته با تاج پوشش كم تر از 5 درصد به طور معني داري بيش تر از بخش نسوخته با همين تاج پوشش است.