مدل هاي چرخشي تطابقي و الگوهاي ترافيكي جهت كاهش اتلاف نوري در شبكه هاي روي تراشه ي نوري

تعداد زيادي از هسته هاي پردازشي كه در داخل يك تراشه تجميع شده اند سرعت رشد بالايي را دارند، شبكه هاي روي تراشه ي نوري يكي از روش هاي ساده براي حل مشكل آدرس دهي در بين شبكه هاي درون اتصالي حجيم مي باشد به همين دليل در آينده تراشه هاي چند پردازنده اي با كارآيي و پهناي باند بالا نياز خواهد بود. شبكه هاي روي تراشه ي نوري به عنوان نسل جديدي از شبكه هاي روي تراشه مطرح شدند كه تمامي محدوديت هاي اين نوع از شبكه ها را رفع كرده و داراي مزاياي زيادي از جمله پهناي باند ارتباطي بالا، تاخير انتقال كم و توان مصرفي پايين مي باشد. از طرفي شبكه هاي روي تراشه ي نوري داراي چالش هايي است كه يكي از مهمترين آن ها مسيريابي داده هاي نوري در بستر لايه ي نوري است زيرا نحوه انتخاب مسير بر روي عامل اتلاف نوري تاثيرگذار است. در اين مقاله، الگوريتم هاي مسيريابي عاري از بن بست مدل هاي چرخشي تطابقي، سوئيچينگ مداري و الگوهاي ترافيكي مختلف براي كاهش اتلاف نوري در لايه ي نوري با در نظر گرفتن مسيرياب بدون انسداد 5 درگاهه و همبندي دو بعدي توري يا مش ارائه خواهد شد. در آخر نتايج بدست آمده از شبيه سازي را با روش هاي مشابهي مانند الگوريتم مبتني بر بعد XY مقايسه كرده و بهبودهاي بدست آمده را بررسي مي نماييم.