تلفيق مدل‌ مدار الكتريكي و حداكثر آنتروپي براي طرح‌ريزي كريدورهاي حفاظتي بين استان‌هاي اصفهان و مركزي

Combining Electrical Circuit Model and Maximum Entropy for designing Protected Corridors between Isfahan and Markazi Provinces

آگاهي از مسير حركت گونه‌ها در ميان زيستگاه‌هاي مختلف امري ضروري جهت توسعه رويكردهاي حفاظتي در مقياس سيماي سرزمين است. حفظ توانايي حركت و جابه‌جايي افراد در دوره‌هاي كوتاه تا ميان‌مدت امكان انتشار، دسترسي به زيستگاه‌هاي مطلوب، مهاجرت‌هاي فصلي و پويايي ابرجمعيت‌ها و در بلندمدت، امكان تغيير محدوده‌هاي پراكنش گونه‌ها در واكنش به تغيير اقليم را فراهم مي‌نمايد. هدف از اين مطالعه شناسايي كريدورهاي مهاجرتي قوچ و ميش اصفهاني ovis orientalis isphahanica در بين منطقه حفاظت‌شده هفتادقله در استان مركزي و پناهگاه حيات‌وحش موته در استان اصفهان با رويكرد تلفيقي مدل مدار الكتريكي با استفاده از نرم افزار circuitscape و مدل حداكثر آنتروپي با استفاده از نرم افزار maxent است. در مرحله اول، مدل سازي پراكنش گونه طي دو گام با استفاده از داده‌هاي حضور و بدون استفاده از داده‌هاي حضور درناحيه حدفاصل مورد مطالعه مابين مناطق تحت حفاظت مذكور انجام گرفت. خروجي‌هاي مدل حداكثر آنتروپي جهت شناسايي مسيرهاي ارتباطي وارد مدل مدار الكتريكي گرديد. نتايج مدل‌ها نشان داد تنها يك مسير اصلي بالقوه مطلوب براي جابه‌جايي بين مناطق تحت حفاظت موته وهفتادقله وجود دارد كه در نزديكي منطقه هفتادقله به چند شاخه تقسيم شده و درنتيجه، مسيرهاي متعدد بالقوه مطلوبي را درآن ناحيه به وجود مي‌آورند. مسيرهاي مطلوب شناسايي شده توسط مدل‌ها باراه‌هاي گدار شناخته شده‌اي كه در طي ساليان گذشته توسط جمعيت‌هاي اين گونه استفاده شده است مطابقت دارد و پيشنهاد مي‌شود اين كريدورها به شبكه مناطق تحت حفاظت، افزوده شود.

Identifying the migration routes of species between different habitats is essential for development of conservation strategies at landscape scale. Maintaining connectivity in the short to medium-term provides possibility of dispersal, access to suitable habitats, seasonal migration and dynamics of the meta populations, and in the long-term, ensure connectivity between appropriate habitat patches to support movements in response to climate change. In this study, we identified and evaluated migration corridors for vulnerable ungulate species, wild sheep (Ovis orientalis isphahanica) between Haftad Gholleh protected area in Markazi Province, and Mooteh Wildlife Refuge in Isfahan Province in central Iran. To identify migration corridors, two models were used, Maximum Entropy (MaxEnt), and Circuit Theory. Using MaxEnt, species distribution modeling was done in two steps with and without presence data in the unprotected study area. Then, Outputs of MaxEnt model was used to identify connectivity with electrical circuit model. The results shows that maximum connectivity (lowest resistance) is most pronounced only in one rout, however near Haftad ghole protected area, there are several high current paths with the highest habitat suitability. We conclude that protecting and incorporating the remaining suitable migration corridors into the existing protected areas network of Iran seems crucial.