تأثير چابكي سازماني بر ويژگي‌هاي توانمند شناختي كاركنان با توجه به نقش فراموشي و سكوت سازماني (مورد مطالعه: پرسنل بيمارستان شفا شهر خرم‌آباد)

زمينه و هدف: امروزه بسياري از سازمان ها با رقابت فزاينده روبه رو هستند و محيط هاي بازار و نيازهاي مشتريان به شدت تغيير يافته است. لذا هدف پژوهش حاضر، تحليل اثر چابكي سازماني بر ويژگي هاي توانمند شناختي كاركنان با توجه به نقش فراموشي و سكوت سازماني در نظر گرفته شد. روش پژوهش: مطالعه حاضر، پژوهشي كاربردي و تحليلي بود كه به طور مقطعي در سال 1396 انجام شد. جامعه آماري پژوهش 400 نفر از پرسنل باليني بيمارستان شفا شهر خرم آباد بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده، نمونه اي به حجم 196 نفر انتخاب گرديد. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه استاندارد بود كه روايي و پايايي آن مورد تأييد قرار گرفت. در تحليل داده ها از آزمون همبستگي پيرسون براي بررسي رابطه بين متغيرها، روش مدل سازي معادلات ساختاري و آزمون بوت استراپ جهت سنجش برازش مدل پژوهش و آزمون فرضيه ها با استفاده از نرم افزارهاي SPSS 22 و AMOS 22 استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه مدل پژوهش از برازش خوبي برخوردار است (GFI = 0.907, CFI = 0.965, RMSE = 0.065) چابكي سازماني بر ويژگي هاي توانمند شناختي كاركنان تأثير دارد (r = 0.432, p = 0.000). فراموشي و سكوت سازماني نيز در اين رابطه نقش داشتند. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه چابك سازي سازمان مي تواند عاملي مهم جهت مديريت فراموشي سازمان و در نتيجه ارتقاء ويژگي هاي توانمند شناختي كاركنان محسوب شود.