اثربخشي آموزش خود‌نظارتي با رويكرد مراقبۀ اسلامي بر خويشتن‌داري دانشجويان دختر دانشگاه تهران

سابقه و هدف: دانشجويان هر جامعه در ميان قشرهاي مختلف آن، دست‌رنج معنوي و انساني و از آينده‌سازان كشور خويش هستند و توجه به وضعيت سلامت رواني، معنوي، اجتماعي، فرهنگي و جسمي آنان موجب فراهم آوردن زمينۀ لازم براي تحقق زندگي پويا و سالم در جامعه براي سال‌هاي آينده خواهد شد. هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش خودنظارتي با رويكرد مراقبۀ اسلامي بر خويشتن‌داري دانشجويان دختر دانشگاه تهران بود. روش كار: اين پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي به‌صورت پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري شامل كليۀ دانشجويان دانشگاه تهران بود كه در سال تحصيلي 1395 مشغول به تحصيل بودند و از ميان آنان 30 نفر از دانشجويان دختر به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب؛ و به‌صورت شمارش تصادفي به دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) تقسيم شدند. شركت‌كنندگان گروه آزمايش هشت جلسه (يك‌و‌نيم‌ ساعته) برنامۀ آموزش خودنظارتي با رويكرد مراقبۀ اسلامي در طول هشت هفته دريافت كردند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامۀ خويشتن‌داري گاتفردسون و هيرشي استفاده شد. داده‌هاي به‌دست‌آمده نيز با روش آماري تحليل كوواريانس تجزيه‌ و تحليل شد. در اين پژوهش همۀ موارد اخلاقي رعايت شده است و مؤلفان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند.يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه دانشجويان دختر گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل در پس‌آزمون، به‌طور معناداري خويشتن‌داري بالاتري به دست آوردند و فرضيۀ پژوهش مبني بر اثربخشي آموزش خودنظارتي با رويكرد مراقبۀ اسلامي بر خويشتن‌داري دختران دانشجوي دانشگاه تهران تأييد شد (P 0/01).نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج پژوهش، مداخلۀ مذهبيمعنوي گروهي تأثير مثبتي بر قدرت دروني و خودكنترلي دانشجويان دختر داشت و مي‌توان از اين مداخله براي بهبود منابع روان‌شناختي در افزايش خويشتن‌داري دانشجويان استفاده كرد.