تعيين كننده‌هاي رفتار نمونه گيري مدفوع براي تشخيص وبا از مراجعين به خانه‌هاي بهداشت در بهورزان شهرستان تفت بر اساس الگوي اعتقاد بهداشتي

زمينه و هدف: نمونه گيري مدفوع براي تشخيص وبا از مراجعين به خانه هاي بهداشت عملكردي است كه انجام صحيح و مرتب آن توسط بهورزان تأثير قابل توجهي در تأمين و حفظ سلامت روستاييان دارد، ليكن وضعيت انجام اين رفتار تابه حال در تحقيقات مورد توجه قرار نگرفته است. اين مطالعه با هدف بررسي تعيين كننده هاي رفتار نمونه گيري مدفوع براي تشخيص وبا از مراجعين به خانه هاي بهداشت در بهورزان شهرستان تفت بر اساس الگوي اعتقاد بهداشتي در سال 1395 انجام شد. روش پژوهش: مطالعه حاضر به صورت مقطعي بر روي 90 نفر از بهورزان شهرستان تفت كه به صورت سرشماري در مطالعه وارد شدند، در سال 1395 انجام گرفت. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته با 8 زير مقياس آگاهي، حساسيت، شدت، منافع و موانع درك شده و نيز راهنما براي عمل، خود كارآمدي و رفتار نمونه گيري مدفوع براي تشخيص وبا بود كه روايي آن توسط نظرات خبرگان و پايايي آن توسط انجام يك مطالعه مقدماتي بر روي 20 نفر و محاسبه آلفاي كرونباخ محاسبه و تأييد شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و با استفاده از شاخص هاي ميانگين و انحراف معيار توصيف شد و رابطه بين سازه ها و متغير هاي جمعيت شناختي با استفاده از آزمون هاي همبستگي و رگرسيون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: 20 درصد از بهورزان گزارش نمودند كه هميشه نمونه گيري مدفوع براي تشخيص وبا را به صورت صحيح انجام مي دهند و فقط 13.3 درصد از بهورزان گزارش كردند كه هميشه از كليه موارد مشكوك به اين بيماري نمونه گيري مي كنند. ميانگين نمره آگاهي 9.37 ± 55.71 (از دامنه نمره 66-22)، حساسيت 3.24 ± 28.88 (از دامنه نمره 50-10)، شدت 1.44 ± 12.01 (از دامنه نمره 153)، منافع 5.26 ± 25.59 (از دامنه نمره 357)، موانع 9.87 ± 42.34 (از دامنه نمره 55-11)، راهنما براي عمل 2.81 ± 11.62 (از دامنه نمره 15-3) و خود كارآمدي 7.54 ± 45.03 (از دامنه نمره 50-10) بود. سازه هاي مدل توانستند 14 درصد از واريانس رفتار نمونه گيري مدفوع براي تشخيص وبا از مراجعين مشكوك به وبا را پيش بيني كنند كه در اين ميان حساسيت درك شده (0.271 = beta) و راهنما براي عمل (0/377 = beta) پيش بيني كننده هاي معني دار بودند. نتيجه گيري: سطح آگاهي بهورزان از نمونه گيري مدفوع براي تشخيص وبا از مراجعين مشكوك به وبا در خانه هاي بهداشت در سطح نسبتاً مناسبي قرار داشت ولي رفتار نمونه گيري مدفوع براي تشخيص وبا چندان مناسب نبود و الگوي اعتقاد بهداشتي چهارچوب نسبتاً مناسبي براي ارتقاء اين رفتار مي باشد. ادامه و تقويت برنامه هاي آموزشي مبتني بر الگوي اعتقاد بهداشتي با تأكيد بر استفاده از راهنما براي عمل مناسب و افزايش حسايت بهورزان پيشنهاد مي شود