بررسي هزينه تمام شده مأموريت‌هاي اورژانس پيش بيمارستاني دولتي بر اساس مدل هزينه يابي بر مبناي فعاليت و مقايسه آن با هزينه مأموريت‌هاي اورژانس پيش بيمارستاني خصوصي شهر مشهد در سال 1395

زمينه و هدف: ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻲ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻲ در ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﻴﻤﺎران نيازمند به خدمات اورژانسي و همچنين نقش حياتي در حفظ زندگي انسان ها دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسي هزينه تمام شده مأموريت هاي اورژانس پيش بيمارستاني دولتي بر اساس مدل هزينه يابي بر مبناي فعاليت و مقايسه آن با هزينه مأموريت هاي اورژانس پيش بيمارستاني خصوصي شهر مشهد در سال 1395 انجام شده است. روش پژوهش: پژوهش حاضر يك مطالعه كاربردي و توصيفي مقطعي بود. داده ها به صورت تمام شماري و با استفاده از فرم طراحي شده توسط محقق، به روش ميداني گردآوري شد. 4 گروه عمده هزينه جهت برآورد مخارج كل شناسايي گرديد: 1 حقوق پرسنل 2 هزينه هاي جاري 3 لوازم مصرفي پزشكي 4 استهلاك. هزينه هاي ارائه خدمات پيش بيمارستاني به روش هزينه يابي بر مبناي فعاليت محاسبه شد. در نهايت هزينه اورژانس پيش بيمارستاني در 2 بخش دولتي و خصوصي مورد مقايسه قرار گرفت. جهت بررسي عوامل مؤثر بر هزينه به ازاي مأموريت از رگرسيون چند متغيره و آزمون هاي تشخيصي BreuschPagan،Ramsey RESET، Swilk و Linktest با استفاده از نرم افزار 11.0 Stata استفاده گرديد. يافته ها: ميانگين هزينه تمام شده هر مأموريت در 58 پايگاه اورژانس دولتي شهر مشهد در سال 1395 برابر با 217786 ± 2114337 ريال بوده است كه از اين هزينه 78/51 درصد (1578445 ± 1660129) ريال مربوط به حقوق كاركنان، 19/24 درصد (375083 ± 406842) ريال مربوط به هزينه هاي جاري هر پايگاه، 2/02 درصد (42822 ± 42761) ريال مربوط به لوازم مصرفي پزشكي و 0/23 درصد (4476 ± 4796) ريال مربوط به استهلاك در هر مأموريت اورژانس پيش بيمارستاني بوده است. مبلغ قرارداد با اورژانس پيش بيمارستاني خصوصي براي سال 1395 براي هر مأموريت مبلغ 1104 هزار ريال بوده است كه اين ميزان تقريباً نصف هزينه پيش بيمارستاني دولتي مي باشد. نتايج تخمين مدل رگرسيون نيز نشان داد، در بين متغيرهاي وارد شده در مدل، متغير هزينه سوخت به عنوان متغيري تأثيرگذار بر ميزان هزينه هر مأموريت شناسايي گرديد (0/0001 = p). نتيجه گيري: بخش خصوصي، خدمات اورژانس پيش بيمارستاني را با قيمت كمتري ارائه مي نمايد. با برون سپاري خدمات، همچنين انجام بررسي هاي لازم جهت اندازه گيري صرفه اقتصادي ايجاد پايگاه در يك منطقه و برنامه ريزي هاي لازم جهت كاهش هزينه ها در هر پايگاه مي توان هزينه ها را كاهش داد.