استقلال قطب‌هاي علمي علوم پزشكي: يك مطالعه كيفي

زمينه و هدف: قطب‌هاي علمي سازمان‌هايي هستند كه در زمينه تخصصي خود فعاليت‌هاي شاخصي دارند. در اين سازمان‌ها متخصصين مربوطه در حوزه‌اي ويژه فعاليت مي‌كنند و اين قابليت را دارند كه با استفاده از ابزارهاي جديد و تكنيك‌ها و تكنولوژي‌هاي خلاقانه، خدمات با كيفيت خود را ارائه نمايند و براي سازمان خود منافع مالي و بازگشت هزينه به همراه داشته باشند. ارتقاي استقلال قطب‌ها نقش مهمي در رقابت پايدار آن‌ها در آينده دارد. لذا اين مطالعه با هدف تبيين نظرات اعضاي قطب‌هاي علوم پزشكي كشور در خصوص استقلال قطب‌هاي علمي انجام شد. روش پژوهش: اين مطالعه به صورت كيفي و با روش تحليل محتوا از طريق مصاحبه نيمه ساختار يافته فردي با 7 نفر از اعضاي قطب‌هاي علمي علوم پزشكي كشور، صورت گرفت. نمونه گيري به صورت هدفمند و تا رسيدن به اشباع داده ها ادامه يافت. متن مصاحبه‌ها از طريق كد گذاري و تشكيل طبقات و زير طبقات بررسي شدند و با استفاده از نرم افزار10 MaxQDA تحليل شدند. يافته‌ها: براساس نظرات مشاركت كنندگان دستيابي به استقلال و اختيار قطب‌ها در كشور نيازمند يك سري پيش نيازها (من‌جمله اهداف، استراتژي‌ها) است. همچنين داراي ابعاد مشخص (ازجمله منابع مالي، انساني) نيز مي‌باشد. مشاركت كنندگان موانع و چالش‌هايي را براي استقلال قطب‌ها برشمردند (فرآيندهاي بروكراتيك، عدم تفويض اختيار و غيره) و راهكارهايي را نيز به عنوان موارد راهگشا معرفي كردند (انجام ارزشيابي دروني و بيروني، اعتباربخشي و غيره). نتيجه گيري: بر اساس مصاحبه‌ها و تحليل صورت گرفته به نظر مي‌رسد پيش از اعطاي استقلال به قطب‌هاي علمي كشور لازم است مواردي چون پيش نيازها، مشخص نمودن ابعاد مورد نظر در استقلال قطب‌ها، مرتفع نمودن چالش‌هاي پيش رو و ارائه راهكارها مد نظر قرار گيرد. همچنين طبق نتايج به دست آمده پيش نويس آيين نامه استقلال قطب‌ها تنظيم شد كه مي‌تواند به عنوان راهنمايي در مسير استقلال قطب‌هاي علمي مورد استفاده سياستگذاران قرار بگيرد.