بررسي نظام حزبي در اقليم كردستان عراق از منظر جامعه منشوري فردريگز

اقليم كردستان عراق در سال1991 به دنبال طرح منطقه امن و پرواز ممنوع، به عنوان منطقه خودگردان در محدوده قانوني عراق اعلان موجوديت كرد. بعد از تصويب قانون فدراليسم در عراق در سال 2005، اين منطقه به طور رسمي به يك منطقه فدرال با حكومتي محلي و داراي دستگاه اجرايي و مديريتي نيمه مستقل از عراق مبدل شده است. اين پژوهش با بررسي اين مسأله نظريه­ جامعه­ منشوري فردريگز و شاخص­هاي اين نوع جامعه مورد پژوهش قرار گرفته تا به تناظر آن به بررسي تاريخي ويژگي­هاي نظام ديوانسالاري در منطقه اقليم كردستان پرداخته شود. سوال اصلي پژوهش اين است كه آيا حكومت اقليم توانسته است شاخص­هايي چون ناهمگوني، رسميت، تداخل، خويشاوندگرايي و قوم گرايي، بازار و تمركز قدرت، به عنوان مؤلفه ­هاي جامعه­ ­منشوري را از پيش­رو بردارد يا همچنان حكومت­ داري خود را برپايه ساختارهاي سنتي به پيش مي­برد؟ روش گردآوري اطلاعات­، با توجه به برون­مرزي بودن موضوع مطالعه و عدم دسترسي به اسناد آن نظام، به شكل كتابخانه ­اي و اينترنتي بوده و روش تحقيق هم توصيفي تحليلي مي­باشد. با توجه به الگوي مورد نظر ريگز، نتايج حاكي از اين ادعاست كه شرايط و ويژگيهاي نظام سياسي منطقه­ي مذكور، عليرغم دارا بودن مؤلفه­ هاي دموكراتيك، انطباق بيشتري با وضعيت جامعه­ منشوري دارد. وضعيتي كه اين اقليم را از حكمراني خوب دور كرده است.