گونه شناسي بن مايه هاي ديداري و شنيداري در رسانه بازي ديجيتال

بازي‌هاي ديجيتال نقطه تلاقي شمار بسياري از هنر‌ها همچون ادبيات، نقاشي، معماري، سينما، پويانمايي، موسيقي و ... در يك رسانه هنري هستند. اين مقاله با رويكرد توصيفي ـ تحليلي و تطبيقي و با هدف توسعه‌اي نگاشته شده و يافته‌هاي كيفي آن به شيوه اسنادي داده‌اندوزي شده‌اند. هدف اصلي پژوهش حاضر شناخت ويژگي‌هايي از بازي‌هاي ديجيتال است كه از طريق ديدن و شنيدن بر مخاطب تأثير مي‌گذارند. اين مقاله در پي پاسخ به اين سوال است كه به ‌طور عام چه گونه‌هايي از بن‌مايه‌هاي ديداري و شنيداري در رسانه بازي ديجيتال مورد استفاده قرار مي‌گيرند. پژوهشگران حوزه مطالعات بازي به وجود سه سبك ديداري سبك‌وار، انتزاعي و واقع‌گرا در بازي‌هاي ديجيتال اشاره مي‌كنند. مهم‌ترين دسته‌هاي طراحي بن‌مايه‌هاي ديداري در بازي‌هاي ديجيتال را مي‌توان طراحي شخصيت، طراحي لوازم، طراحي محيط بازي و طراحي جلوه‌هاي ديداري دانست. همچنين، صداهاي موجود در بازي‌هاي ديجيتال را مي‌توان به دو دسته صداهاي پويا و غيرپويا تقسيم‌بندي كرد. صدا در بازي ديجيتال ذات تعاملي دارد و عامليت بازيكن در همه مراحل بازي مهم است. عناصر پنج‌گانه شنيداري در بازي‌هاي ديجيتال شامل ديالوگ، عناصر شنيداري غيركلامي، جلوه‌هاي شنيداري، صداهاي محيطي و موسيقي هستند. راز آفرينش يك بازي ديجيتال نيرومند و موفق در جذب مخاطب را مي‌توان در شناخت دقيق اين بن‌مايه‌ها دانست. در باب آينده بن‌مايه‌هاي ديداري رسانه بازي ديجيتال معمولاً از واقعيت افزوده و واقعيت مجازي سخن مي‌رود. يكي از مواردي كه در آينده در زمينه بن‌مايه‌هاي شنيداري بازي رخ خواهد داد، به احتمال گسترش استفاده از موسيقي روندي يا موسيقي زايا در بازي‌هاي ديجيتال است.