جلوه‌هاي راز در مثنوي معنوي

The Representation of Secret in Masnavi Manavi

مثنوي معنوي به عنوان يكي از كتب مهّم عرفاني، جايگاه مهمي در تبيين هستي شناسي انسان دارد، آنگونه كه با رازگشايي آن ‌مي‌توان به بسياري از مفاهيم والاي عرفاني و انساني دست يافت. يكي از موضوعات مهّم اين اثر بزرگ، رازداني و رازداري است. ژرفترين جاي مثنوي هم جايي است كه پاي راز و رازداري در ميان است. مولوي خود از رازداراني است كه راز را همچون بيضه‌اي در كلاهش مخفي كرده است و تلاش او براي نگفتن، خود، منجر به گفتن ‌مي‌شود. نگارنده سعي كرده است ضمن پرداختن به ارتباط راز با حيرت، يقين و زندگي پيامبران و اوليا، با ذكر شواهد متعدّد از مثنوي معنوي، خطوط اصلي تفكر مولوي را تبيين نمايد. مقاله، در سه بخش مقدمه در مورد راز، اصطلاح‌شناسي راز در مثنوي و جلوه‌هاي راز در مثنوي تنظيم شده است كه در بخش سوم مقاله، به بررسي ني‌نامه، واقفان راز، لايقان راز، موانع افشاي راز، عوامل افشاي راز، نتايج رازداني و افشاي راز پرداخته شده است.

Being one of the significant mystic books, Masnavi Manavi has a prominent place in presenting ontology of human being. As though by its revelation, one can reach many mystic and human concepts. Some of the important issues in this work include knowing the secret and secret keeping. The most profound place in Masnavi is where secret and secret keeping are mentioned. Molavi, himself as a secret-keeper is disgraced and his attempts for not telling leads to revealing the secret. The author of this paper by showing the relationship between secret and perplexity, certainty and the life of the prophets, and by bringing several examples from ManaviManavi has tried to present Molavi’s mainstream thoughts. This paper is organized in three parts: The introduction about the secret, the terminology of the secret, and the representation of the secret in Masnavi. The third part of the paper has explored Reed’s Letter (NeiNameh), secret knowers, secret deservers, the obstacles for secret revelation, and the results of knowing the secret and secret revelation.