اثربخشي توانمندسازي روان‌شناختي بر ارتقاي بهزيستي روان‌شناختي و كيفيت زندگي زنان سرپرست خانوار

مقدمه: زنان سرپرست خانوار علاوه بر مشكلات اقتصادي، با مسايلي چون طلاق، اعتياد و يا از كارافتادگي همسر روبرو هستند. اين مسائل مي تواند آن ها را در معرض آسيب قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي توانمندسازي روان‌شناختي بر بهزيستي روان‌شناختي و كيفيت زندگي زنان سرپرست خانوار انجام گرفته است. روش: در اين پژوهش نيمه‌آزمايشي از طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل استفاده شده است. جامعه‌آماري پژوهش شامل زنان سرپرست خانوار تحت پوشش كميته امداد شهر يزد در سال هزاروسيصدو نودوپنج بود. با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد سي نفر از آنان انتخاب شدند و به‌طور تصادفي، پانزده نفر در گروه آزمايش و پانزده نفر در گروه كنترل جايگزين شدند. براي گروه آزمايش، آموزش توانمندسازي روان‌شناختي طي هشت جلسه برگزار شد. در اين پژوهش، پرسشنامه بهزيستي روان‌شناختي ريف و مقياس كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت مورد استفاده قرار گرفت. تحليل داده‌ها به روش تحليل كوواريانس و با استفاده از نرم افزار SPSS22 انجام شد. نتايج: يافته‌ها نشان داد تفاوت معني‌داري بين دو گروه آزمايش و كنترل در دو متغير بهزيستي( 29 / 0= F=10/63 ،P 0/05 ،η2 ) و كيفيت زندگي؟( 28 / 0= ،P 0/05 ،η2 F=10/36 ) وجود دارد. براساس نتايج، آموزش مولفه‌هاي توانمندسازي روان‌شناختي بر بهزيستي و كيفيت زندگي زنان سرپرست خانوار موثر بوده است. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از آن است كه توانمندسازي روان‌شناختي بربهزيستي و كيفيت زندگي زنان سرپرست خانوار تاثير دارد، بنابراين لازم است در برنامه‌ريز‌ي‌‌هاي كلان به توانمندسازي روان شناختي اين قشر توجه ويژه اي مبذول داشت.