اثر غلظت‎هاي مختلف محرك زيستي كيتوزان بر خصوصيات بيوشيميايي و مورفوفيزيولوژيكي گياه استويا (Stevia rebaudiana Bertoni)

مقدمه: كيتوزان از پلي ساكاريدهاي نيتروژن دار است كه با واكنش استيل زداي كيتين به صورت طبيعي ايجاد مي شود و به عنوان يكي از محرك هاي زيستي كارآمد براي در توليد متابوليت هاي ثانويه در گياهان دارويي زيادي تأييد شده است. هدف: بررسي اثر غلظت هاي مختلف محرك زيستي كيتوزان بر خصوصيات بيوماس رويشي و متابوليت هاي ثانويه گياه استويا. روش بررسي: آزمايش در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با سه تكرار در شرايط گلخانه اي با تيمار كيتوزان، در چهار سطح شامل 0، 0.05، 0.1 و 0.2 درصد انجام شد. نتايج: نتايج به دست آمده از تجزيه واريانس داده ها نشان داد، كه محلول پاشي محرك زيستي كيتوزان اثر معني داري بر وزن خشك برگ، وزن خشك اندام هوايي، طول برگ (0.05 P)، فنل و رباديوزيد A (0.01 P) داشته است. كيتوزان در سطح 0.1 درصد بيشترين وزن تر و خشك ساقه، برگ و اندام هوايي را توليد نمود، به طوري كه با افزايش غلظت كيتوزان از 0.1 به 0.2 درصد اين صفات كاهش يافت. بيشترين ميزان فنل در غلظت 0.1 درصد كيتوزان مشاهده شد، همچنين در اين آزمايش كيتوزان با غلظت 0.2 درصد بيشترين تاثير را بر رباديوزيد A داشته است. نتيجه گيري: محلول پاشي كيتوزان سبب بهبود خصوصيات بيوماس رويشي و صفات بيوشيميايي مانند رباديوزيد A گياه استويا شده است.