بررسي اثرات ضدباكتريايي اسانس گياهان موشكورك (Oliveria decumbens) و پونه‌‌ ساي بينالودي (Nepeta binaludensis) روي اشريشياكلاي و استافيلوكوكوس اورئوس در دوغ

مقدمه: استفاده از عصاره و اسانس هاي گياهي در بازدارندگي رشد و تكثير باكتري ها در دوغ هاي سنتي و صنعتي خصوصاً در دهه اخير افزايش يافته است. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي اثرات مهاركنندگي اسانس گياهان موشكورك و پونه ساي بينالودي روي رشد باكتري هاي اشريشيا كلاي و استافيلوكوكوس اورئوس در دوغ بوده است. روش بررسي: دو گياه موشكورك و پونه ساي بينالودي به ترتيب از لرستان و خراسان شمالي جمع آوري و پس از اخذ كد هرباريومي، اسانس آنها به روش تقطير با آب و توسط دستگاه كلونجر تهيه شدند. غلظت هاي مختلف از اسانس ها (12/5، 25، 50، 100 و 200 ميكروليتر در ميلي ليتر) به دوغ اضافه شده و باكتري هاي اشريشيا كلاي و استافيلوكوكوس اورئوس به ميزان 10^6 در نمونه هاي دوغ تلقيح شدند. درنهايت جمعيت باكتري ها در طي نگهداري به مدت 5 روز شمارش شدند. نتايج: اسانس گياهان موشكورك و پونه ساي بينالودي اضافه شده به دوغ توانسته اند در مدت زمان حداكثر 5 روز با حداقل غلظت 50 ميكروليتر در ميلي ليتر روي اشرشياكلاي و در حداقل غلظت 100 ميكروليتر در ميلي ليتر روي استافيلوكوكوس اورئوس اثرات بازدارندگي معني داري (P 0/05). در مقايسه با شاهد را داشته باشند و در اين ميان اسانس موشكورك اثرات بازدارندگي بيشتري داشته است. نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داده است كه اسانس حاصل از دو گياه موشكورك و پونه ساي بينالودي داراي اثر مهاري جالب توجهي بر باكتري هاي اشريشيا كلاي و استافيلوكوكوس اورئوس داشته اند و اثرات بازدارندگي بيشتر موشكورك به دليل وجود تركيبات فنلي بيشتر در مقايسه با پونه ساي بينالودي در اسانس آن بوده است. بدين جهت اين اسانس ها را مي توان براي كنترل باكتري هاي بيماريزاي فوق الذكر در توليد صنعتي و سنتي دوغ استفاده نمود.