چرخش روش شناختي ارزشيابي از آموخته هاي دانش آموزان: مبتني بر رويكرد عصب پديدار شناسي

A Methodological Turn in Learning Asseesment: A Study Inspired by Neuro-Phenomenology

هدف اصلي اين مقاله تبيين دشواري هاي رويكردهاي ارزشيابي موجود و پيشنهاد رويكرد بديلي براي رفع اين دشواري هاست. بنابراين نخست رويكردهاي موجود ارزشيابي مورد نقد و بررسي قرارگرفته اند، آنگاه با ابتنا به رويكرد عصب پديدار شناسي و با الهام از تحليل لايه اي علي، نظريه انتگرال ويلبر و منطق فازي، ارزشيابي انتگرال پيشنهاد شده است. مهمترين ويژگي هاي اين رويكرد در ارزشيابي عبارتند از، نگرش هولوگرافيك به حيات پيچيده آدمي، در نظرگرفتن روابط علي، هيورستيك و متعامد ذهن، مغز، بدن و محيط در ارزشيابي و توجه هم زمان به لايه سطحي تجربه اجتماعي و داده هاي كمي و آن وجه از تجربيات يادگيرنده كه پديداري، اول شخص و مفهومي است.

The main purpose of this paper is to explain the difficulties of existing assessment approaches and suggest an alternative approach in order to overcome these difficulties. Therefore, firstly, the existing assessment approaches have been criticized and next an intergral assessment approach was presented based on the neuro-phenomenology which was inspired by the causal layered analysis, Ken Wilber's theory of integral and fuzzy logic. The most important features of this approach to assessment are holographic attitudes towards human life, reciprocal relationships between mind, brain, body and environment and a synchronous consideration of first-person experiential and third-person experimental approaches to cognition.